آيا گوشت قرمز خطر ابتلا به بیماری ام‌اس را کاهش می‌دهد؟

مالتیپل اسکلروزیس (Multiple Sclerosis) یا همان ام‌‌اس نوعی بیماری التهابی مزمن، ناتوان‌کننده و اغلب پیشرونده در سیستم اعصاب مرکزی است که موجب اختلال در انتقال پیام‌های عصبی بین مغز و سایر قسمت‌های بدن و در نهایت تحلیل غیرقابل برگشت اعصاب می‌شود. هنوز دانشمندان موفق به کشف علت بروز بیماری ام‌‌اس نشده‌اند و با انجام پژوهش‌های متعدد در حال بررسی این موضوع هستند. در میان مطالعات انجام شده وجود ارتباطاتی نیز میان مصرف روزانۀ گوشت قرمز فراوری‌نشده و کاهش تغییرات مغزی برای ابتلا به ام اس (MS) کشف شده است. با ما همراه باشید تا در مورد نتایج مطالعات مربوط به ارتباط مصرف گوشت قرمز و رژیم مدیترانه‌ای در کاهش ابتلا به بیماری ام‌اس اطلاعات جالبی به دست آورید.

چه دلایلی در ابتلا به بیماری ام‌اس نقش دارند؟

طبق گزارش خبرگزاری ایرنا، به ‌نقل از دکتر عبدالحسین هوشمند،‌ مدیرعامل انجمن ام‌اس ایران، که در یک نشست خبری در مورد بیماری ام‌اس عنوان شد، ایران از نظر شیوع بیماری ام‌اس در خاورمیانه در سطح بالایی قرار دارد، ولی در مقایسه با کشورهای اروپایی و آمریکایی میزان ابتلا کمتر است. در ایران از هر ۱۰۰ هزار نفر،‌ ١١٠ نفر به این بیماری مبتلا هستند. ولی در بین مردم آمریکا، احتمال ابتلا به ام‌اس از هر هزار نفر، یک مورد یا ۰/۱ درصد است. این احتمال در افراد دارای خویشاوند درجه‌یک مبتلا به ام‌اس بیش‌تر می‌شود (حدود دو تا چهار درصد). به علاوه، در دوقلوهایی که یکی از آن‌ها دچار این بیماری باشد، احتمال ابتلا برای دیگری حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد خواهد بود.

در برخی موارد، تغییرات مغزی در فرد سال‌ها پیش از بروز هرگونه علامت ام‌اس رخ می‌دهد. در این باره، پژوهشی در مجلۀ برِین (Brain) منتشر شده است. این پژوهش بر روی ۸۱ نفر انجام شد. ۱۰ سال پیش از طریق MRI، از مغز این افراد تصویربرداری کرده بودند. پس از بررسی‌ها مشخص شد ۸۳ درصد از افراد با وجود نشانه‌هایی غیرعادی در تصویر مغزی در طول زمان دچار پیشرفت بیماری ام‌اس شدند. این افراد کسانی بودند که به‌تعبیر متخصصان در اولین تشخیص بالینی، مشکوک به بیماری میلین‌زدا شناخته شدند.

طبق پژوهش‌های انجام شده، عوامل محیطی شامل تغذیه و رژیم غذایی در ابتلا به بیماری ام‌اس نقش دارد. به طور ویژه نتایج مطالعه دانشمندان دانشگاه کورتین (Curtin) در پِرت استرالیا ثابت کرده که در میان اجزای یک رژیم غذایی، مصرف گوشت قرمز فراوری‌نشده، بر بیماری‌های عصبی‌ مانند ام‌اس موثر است.

آیا گوشت قرمز و رژیم مدیترانه‌ای منجر به کاهش خطر ابتلا به ام‌اس می‌شود؟

در پژوهش صورت گرفته در دانشگاه کورتین، از نتیجه بررسی جامع اوسی‌میون (AusImmune) استفاده شد. این مطالعۀ موردـ‌شاهدی (case-control) و مولتی‌سنتر (پژوهشی که در آن چندین بیمارستان، کلینیک و مؤسسۀ تحقیقاتی مشارکت می‌کنند) به بررسی عوامل خطرساز موثر در بروز بیماری‌های دستگاه عصبی مرتبط با میلین پرداخته است. در مجموعه داده‌ها، ۲۸۲ مورد از افراد دارای تجربه ابتلا به بیماری‌های میلین‌زدا به همراه ۵۵۸ نفر از افراد سالم (به‌عنوان گروه کنترل) مورد بررسی قرار گرفتند.

در این پژوهش برای افراد، رژیم غذایی مدیترانه‌ای درنظر گرفته و به منظور سنجش اثرگذاری رژیم در افراد، به میزان وفاداری‌شان به رژیم، امتیازی اختصاص داده شد. امتیاز 9 نشان‌دهنده‌ی بیش‌ترین میزان وفاداری به رژیم غذایی است و صفر، کم‌ترین میزان بود.

به علاوه امتیاز دیگری با نام «امتیاز قرمز» هم تعریف شد. به این صورت که برای افرادی که یک وعدۀ غذایی ۶۵ گرمی گوشت قرمز فراوری‌نشده مانند گوشت گاو و گوساله مصرف می‌کردند، یک امتیاز منظور می‌شد. سپس، نمونه‌ی مورد بررسی به چهار دسته تقسیم‌بندی ‌شدند؛ گروه یک (امتیاز صفر تا دو)، گروه دو (امتیاز سه تا چهار)، گروه سه (امتیاز پنج)، گروه چهار (امتیاز شش تا نه).

در نهایت مشخص شد که رابطه‌ای میان امتیازبندی صورت گرفته و میزان ابتلا به بیماری‌های عصبی وجود ندارد. اما با مقایسۀ داده‌ها میان گروه دو، سه و چهار با گروه یک مشخص شد که داده‌ها گویای کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های عصبی بودند.

از نظر علمی، گوشت قرمز دارای مواد مغذی ریز و درشت مهمی مانند پروتئین، آهن، روی، سلنیوم، پتاسیم، ویتامین D، و ویتامین B( که برای درمان سردرد نیز مفید می باشد) است. به علاوه، گوشت گاوهایی که از علف سبز تغذیه می‌کنند، حاوی اسیدهای آمینه چند اشباع نشده امگا ۳ است. این مواد مغذی به عملکرد صحیح مغز کمک می‌کنند. بنابراین، مشاهده‌ی تاثیر مثبت مصرف گوشت قرمز فراوری‌نشده در کاهش خطر ابتلا به بیماری ام‌اس کاملا منطقی است.

مصرف گوشت قرمز فراوری‌نشده بر افراد در معرض ابتلا به ام‌اس چه تاثیری خواهد داشت؟

با بررسی امتیاز قرمز مذکور در پژوهش، ثابت شد که از نظر آماری، مصرف گوشت قرمز فراوری‌نشده تنها عامل دارای تاثیر معنادار بر کاهش خطر بیماری‌های عصبی مانند ام‌اس است. یعنی کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های عصبی ارتباط مستقیم و معناداری با میزان گوشت قرمز مصرفی افراد حاضر در پژوهش داشت.

در افرادی که در گروه دو قرار داشتند، ۳۷ درصد کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های عصبی، در گروه سوم، ۵۲ درصد و در گروه چهارم ۴۲ درصد کاهش خطر ابتلا به بیماری گزارش شد. با مصرف گوشت قرمز برای کسانی که دارای خویشاوند درجه‌یک مبتلا به بیماری‌هایی مانند ام‌اس بودند، نرخ کاهش در خطر ابتلا، از دو تا چهار درصد به یک تا دو و نیم درصد کاهش پیدا کرده بود. این میزان برای دوقلوهایی که یکی از آن‌ها مبتلا بود هم از ۳۰ تا ۵۰ درصد به ۱۴ تا ۳۲ درصد رسیده بود.

در تحقیقات مذکور، که از داده‌های «اوسی‌میون» استفاده شده است، در افراد دارای رژیم غذایی سالم، ۵۰ درصد کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های عصبی گزارش شد. در پژوهش‌های دیگری که نتایجی درباره‌ی تاثیر مثبت مصرف گوشت قرمز فروری‌نشده بر بیماری‌های عصبی منتشر کردند هم ثابت شد که مصرف گوشت قرمز فراوری‌نشده به‌ تنهایی (و نه به عنوان بخشی از رژیم غذایی مدیترانه‌ای) بر کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های عصبی تاثیرگذار است.

نتیجه نهایی

دکتر لوسیندا. جِی.بلک (Lucinda.J. Black)، سرپرست تیم پژوهشی در صحبت‌هایش به این نکته اشاره کرده؛ «مطالعات انجام شده توسط گروه ما با افرادی ارتباط دارد که شدیدا در خطر ابتلا به ام‌اس هستند، یعنی افرادی که سابقۀ ابتلا به این بیماری در میان اعضای درجه‌یک خانواده‌شان وجود دارد. پژوهش دیگری هم برای بررسی اثرات مصرف گوشت قرمز فراوری‌نشده و ارتباط آن با وضعیت سلامت در افراد عادی انجام شده است.»

برخی مطالعات اخیر نشان می‌دهد افرادی که مقادیر کم‌تری از گوشت قرمز فراوری‌نشده مصرف می‌کنند (مثلا در حد ۶۵ گرم یا کمتر در روز)، احتمال مرگ‌شان بیش‌تر است. ولی این نکته را هم در نظر داشته باشید که با وجود همه‌ی این مطالعات و نتایج، هنوز هم برخی به مزایای مصرف گوشت قرمز فراوری‌نشده اعتقادی ندارند. برای مثال در سال ۲۰۱۵، سازمان بهداشت جهانی (WHO) گوشت قرمز را عامل احتمالی ابتلا به سرطان اعلام کرد.

انتخاب و مصرف رژیم مناسب برای هر فرد به عوامل مختلفی مانند تأثیرات فرهنگی، ترجیحات شخصی و وضعیت اقتصادی‌ـ‌اجتماعی. او بستگی دارد. تحقیقات و شواهد بسیاری در مورد تاثیر رژیم غذایی سالم بر وضعیت بدن و سلامت در حال انجام است. در مورد تاثیر مثبت مصرف گوشت قرمز فراوری‌نشده بر ابتلا به ام‌اس هم باید منتظر نتایج پژوهش‌های آینده بمانیم.

[ بازدید : 55 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

انواع اختلالات خواب، علل، علائم و روش‌های درمانی آنها

بی‌خوابی یکی از مشکلات اصلی دنیای امروزی است که آسیب‌های جسمی و روانی بسیاری برای فرد به همراه دارد. به دلیل این‌که خواب جزو نیازهای اصلی بدن انسان است و داشتن خواب با کیفیت و کافی، مزایای جسمی و روحی بسیاری مانند افزایش تمرکز، تقویت حافظه، کاهش استرس، کمک به ثابت نگه داشتن وزن و… .دارد. بسیاری از افراد به‌محض آنکه اراده کنند، خواب‌شان می‌برد، ولی برای برخی افراد به‌خواب رفتن یک فرایند چند ساعته است و در صورت خوابیدن هم خواب به اصطلاح سبکی خواهند داشت. بروز اختلال طولانی مدت و مزمن در خواب، علاوه بر کاهش توانایی فرد در انجام امور روزمره و تمرکز، عوارض جبران‌ناپذیری روی بدن دارد. اگر شما هم جزء افرادی هستید که خودتان یا نزدیکانتان عوارض بی‌خوابی و اختلالات خواب را تحمل می‌کنید، مقاله پیش‌رویتان را از دست ندهید.

اختلالات خواب چه هستند؟

اختلالات خواب، شرایطی هستند که بر کیفیت و کمیت خواب به‌طور منظم تأثیر می‌گذارند. بسیاری از افراد گاهی به‌علت استرس، برنامه‌های فشرده و سایر عوامل بیرونی، مشکلات خواب را تجربه می‌کنند. ولی هنگامی‌که این مشکلات به‌طور منظم و دائمی اتفاق بیفتد و باعث بروز مشکلاتی در زندگی روزمره شود، احتمال دارد نشان‌دهنده‌ی اختلال خواب باشند و نشانه دیگرش این است که روزبه‌روز شایع‌تر می‌شود.

در برخی موارد، اختلالات خواب می‌توانند نشانه‌ای از یک مشکل سلامتی جسمی یا روحی باشند. این‌گونه مشکلات خواب معمولا با درمانِ علت زمینه‌ای برطرف می‌شوند. به علاوه استرس و فشارهای کاری هم تاثیر زیادی دارند. هنگامی‌که اختلالات خواب در اثر یک بیماری دیگر ایجاد نشده باشند، درمان معمولا شامل ترکیبی از درمان‌های پزشکی و تغییرات سبک زندگی است.

اگر مشکوک به داشتن اختلال خواب هستید، فورا برای تشخیص و درمان آن به متخصص مراجعه کنید. اختلالات خواب درصورتی‌که درمان نشوند، عوارض منفی روی انرژی، خلق‌وخو، تمرکز و سلامت کلی شما ایجاد می‌کنند. بر عملکرد شما در محل کارتان تأثیر می‌گذارند، باعث تنش و کشمکش در روابط‌تان می‌شوند و به طور کلی توانایی شما برای انجام فعالیت‌های روزمره را کاهش می‌دهند.

علائم اختلالات خواب چیست؟

علائم اختلال خواب بسته به شدت و نوع آن متفاوت است. اگر اختلالات خواب بر اثر عوارض بیماری دیگری به‌وجود آمده باشند، می‌تواند علائم متفاوتی نیز از خود بروز دهند. با این‌حال علائم کلی اختلالات خواب عبارت‌اند از:

• احساس خستگی در طول روز
• نیاز شدید به چرت زدن در طول روز
• اشکال در به‌خواب رفتن یا در خواب ماندن
• نداشتن تمرکز
• تحریک‌پذیری یا اضطراب
• افسردگی

چه دلایلی موجب اختلالات خواب می‌شود؟

شرایط، بیماری‌ها و اختلالات بسیاری وجود دارند که می‌توانند به اختلالات خواب بیانجامند. برخی از این موارد عبارتند از:

استرس و اضطراب

استرس و اضطراب، با تاثیر منفی‌ای که در کیفیت خواب دارند، موجب سختی در به‌خواب رفتن یا در خواب ماندن می‌شود. کابوس دیدن، حرف زدن در خواب یا راه رفتن در خواب نیز از عوارض استرس و اضطراب هستند که موجب اختلال در خواب می‌شوند.

نوکتوریا

نوکتوریا یا تکرر ادرار شبانه ممکن است شما را مجبور کند تا در طول شب چندین بار از خواب بیدار شوید که همین امر موجب ایجاد اختلال در خواب‌تان خواهد شد. عدم تعادل هورمونی و بیماری‌های دستگاه ادراری هم می‌توانند در ایجاد این شرایط موثر باشند. اگر تکرر ادرار شما با خونریزی یا درد همراه است، به سرعت به پزشک مراجعه کنید.

درد مزمن

درد ثابت و همیشگی می‌تواند به‌خواب رفتن را دشوار و یا پس از به‌خواب رفتن، شما را از خواب بیدار کند. برخی از شایع‌ترین دلایل درد مزمن عبارت‌اند از:

• سردرد مداوم
• سندروم خستگی مزمن
• کمردرد مداوم
• آرتروز
• بیماری التهابی روده
• فیبرومیالژیا (سندرم درد اسکلتی-عضلانی مزمن)

در برخی موارد، هم درد مزمن با اختلالات خواب تشدید می‌شود. به‌عنوان مثال پزشکان معتقدند که مشکلات خواب با پیشرفت فیبرومیالژیا مرتبط است.

آلرژی‌ها و مشکلات تنفسی

آلرژی‌ها، سرماخوردگی‌ها و عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی با ایجاد اشکال تنفسی در طول شب به اختلالات خواب منجر می‌شوند. به علاوه ناتوانی در تنفس از طریق بینی هم می‌تواند باعث مشکلات خواب شود.

چند نوع اختلال خواب وجود دارد؟

انواع بسیار متفاوتی از اختلالات خواب وجود دارند که برخی از آن‌ها ممکن است بر اثر مشکلات سلامتی زمینه‌ای بروز ‌کنند.

۱- بی‌خوابی

بی‌خوابی به معنی مشکل در به‌خواب رفتن یا در خواب ماندن است. بی‌‌خوابی گاهی بر اثر استرس و اضطراب، هورمون‌ها، پرواززدگی (jet leg)، و مشکلات گوارشی ایجاد می‌شود یا شاید نشانه‌ای از یک بیماری دیگر باشد. مشکلات و عوارض بی‌خوابی عبارتند از:

• مشکل در تمرکز
• افسردگی
• اختلال در عملکرد فرد در مدرسه یا محل کار
• تحریک‌پذیری
• افزایش وزن

سه نوع بی‌خوابی وجود دارد که به ترتیب بر اساس کاهش شدت عبارتند از:

• مزمن: تداوم در بی‌خوابی به‌طور منظم برای حداقل یک ماه
• متناوب: وقوع بی‌خوابی به‌صورت دوره‌ای
• گذرا: طول کشیدن زمان بی‌خوابی در هر بار به مدت چند روز

۲- پاراسومنیاها

پاراسومنیاها، گروهی از اختلالات خواب هستند که باعث حرکات و رفتارهای غیرطبیعی در هنگام خواب می‌شوند. مانند موارد زیر:

• حرف زدن در خواب
• راه رفتن در خواب
• کابوس‌های شبانه
• شب‌ادراری
• ناله کردن در خواب
• دندان قروچه یا فشردن فک‌ها روی هم

۳- آپنه‌ی خواب

آپنه‌ی خواب اختلال وقفه‌های تنفسی در طول خواب و یک وضعیت پزشکی جدی است که باعث کاهش میزان اکسیژن بدن می‌شود. به علاوه ممکن است با بیدار کردن شما را در طول شب به اختلال خواب بیانجامد.

۴- نارکولپسی

نارکولپسی حملات خوابی است که در طول روز اتفاق می‌افتند. یعنی فرد ناگهان احساس خستگی می‌کند و بدون اطلاع به‌خواب می‌روید. این اختلال اغلب می‌تواند به فلج خواب هم منجر شود؛ وضعیتی که در آن فرد بلافاصله بعد از بیدار شدن از خواب، قادر به حرکت بدنش نیست. هرچند نارکولپسی گاهی بدون دلیل هم رخ می‌دهد، ولی مشاهده شده که معمولا به اختلالات عصبی خاصی مانند اسکلروز چندگانه یا ام اس (MS) مربوط است.

۵- سندروم پای بی‌قرار

سندروم پای بی‌قرار (RLS) اختلال نیاز شدید به تکان دادن پاها است که گاهی با حس مورمور شدن و سوزش در پاها نیز همراه می‌شود. با وجودی که این علائم می‌توانند در طول روز اتفاق بیفتند، در شب بسیار شایع‌تر هستند. علت دقیق بروز RLS مشخص نیست، ولی ثابت شده که معمولا با مشکلات سلامتی خاص مانند ADHD و بیماری پارکینسون مرتبط است.

پزشک چگونه اختلالات خواب چگونه را تشخیص می‌دهد؟

پزشک شما در ابتدا یک معاینه‌ی فیزیکی انجام می‌دهد و سوالاتی در مورد علائم و سابقه‌ی پزشکی‌تان می‌پرسد. به علاوه ممکن است آزمایش‌های مختلفی را برای شما تجویز کند، برای مثال:

آزمایش خون ژنتیک: معمولا برای تشخیص نارکولپسی و سایر مشکلات سلامتی زمینه‌ای به‌کار می‌رود که احتمال دارد از دلایل بروز اختلالات خواب باشند.

الکتروانسفالوگرام: برای بررسی فعالیت الکتریکی مغز و شناسایی مشکلات احتمالی مربوط به این فعالیت انجام می‌شود.

پلی‌سومنوگرافی (تست خواب): مطالعه‌‌ای در مورد خواب است که با ارزیابی سطوح اکسیژن، حرکات بدن و امواج مغزی چگونگی ایجاد اختلال در خواب را بررسی می‌کند.

این آزمایش‌ها در تعیین روش درمانی مناسب برای اختلالات خواب، بسیار مفید هستند.

چگونه اختلالات خواب درمان می‌شوند؟

روش درمان اختلالات خواب با توجه به نوع و علت زمینه‌ای آن‌ها تعیین می‌شود و معمولا شامل ترکیبی از درمان‌های پزشکی و تغییرات سبک زندگی است.

درمان‌های پزشکی

درمان پزشکی برای اختلالات خواب شامل موارد زیر است:

• داروی آلرژی یا سرماخوردگی
• قرص‌های خواب‌آور
• داروهای مربوط به مشکلات سلامتی زمینه‌ای
• مکمل‌های ملاتونین
• محافظ (نایت‌گارد) دندانی (معمولا برای دندان قروچه)
• دستگاه تنفس یا جراحی (معمولا برای آپنه‌ی خواب)

تغییرات سبک زندگی

ایجاد تغییرات و بهبود سبک زندگی می‌تواند کیفیت خواب شما را تا میزان قابل ملاحظه‌ای بهبود دهد. به‌خصوص اگر به عنوان مکمل درمان‌های پزشکی انجام شود. برخی از تغییرات مفید عبارتند از:

• کاهش اضطراب و استرس به‌وسیله‌ی ورزش کردن
• داشتن برنامه‌ی خواب منظم و پایبندی به آن
• گنجاندن سبزیجات و ماهی بیش‎تر در رژیم غذایی‌ و کاهش مصرف قند (شکر)
• نوشیدن آب کم‌تر قبل از خواب
• کاهش مصرف مواد مخدر و الکل
• خوردن وعده‌های کم کربوهیدرات کوچک‌تر قبل از خواب
• محدود کردن مصرف کافئین، به‌خصوص در اواخر بعدازظهر یا شب

تنطیم یک ساعت مشخص برای خوابیدن و بیدار شدن در هر روز هم می‌تواند در بهبود کیفیت خواب شما نقش قابل‌توجهی را ایفا کند. معمولا افراد در آخر هفته‌ها دیرتر از خواب بیدار می‌شوند، ولی به این نکته توجه کنید که این کار موجب دشواری بیدار شدن و به‌خواب رفتن در طول هفته‌ی کاری می‌شود.

چشم‌انداز اختلالات خواب

شاید در ظاهر مشخص نشود ولی واقعیت این است که اختلالات خواب با تاثیر مخربشان می‌توانند آسیب‌هایی در شما ایجاد کنند که به کمک فوری نیاز پیدا کنید. حل مشکلات خواب طولانی‌مدت به زمان زیادی نیاز دارد. با این‌حال، به‌طور منظم و پیگیر با پزشک‌تان در ارتباط باشید و اگر برنامه‌ی درمانی‌تان را رعایت کنید، در نهایت بر این مشکل غلبه می‌کنید و خواب بهتری را تجربه خواهید کرد. همچنین ممکن است لازم باشد برای به‌دست آوردن اطلاعات بیشتر و در میان گذاشتن آن با پزشک‌تان، به وب‌سایت انجمن پزشکی خواب ایران مراجعه کنید.

[ بازدید : 54 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

۱۱ راه طبیعی برای افزایش ترشح سروتونین در مغز و کاهش افسردگی

سروتونین همان هورمون ضد افسردگی یا هورمون شادی و سرخوشی است که ماده شیمیایی مهمی در مغز به شمار می‌رود. به دلیل این‌که به عنوان انتقال‌دهنده عصبی در مغز فعالیت می‌کند، یعنی به سلول‌های عصبی کمک می‌کند که با یک‌دیگر کار کنند. میزان سروتونین در مغز بر طیف وسیعی از ابعاد سلامت مانند خواب، روابط زناشویی، فعالیت‌های بدن، حالات روحی و… تاثیرگذار است.

زمانی که سروتونین به میزان کافی در مغزتان ترشح شود، احساس شادی بیش‌تر و انگیزه‌ی بالاتری خواهید داشت. چندین روش طبیعی برای افزایش میزان این ماده در بدنتان وجود دارد که در ادامه‌ برایتان توضیح خواهیم داد. با انجام منظم و مداوم این روش‌ها به ترشح بیش‌تر سروتونین در بدنتان کمک کنید.

۱- مصرف بیش‌تر ویتامین B

همه‌ی انواع ویتامین B برای سلامتی مفید هستند و به حفظ تناسب اندام کمک می‌کنند. اما ویتامین B6 و ویتامین B12 در افزایش ترشح میزان سروتونین، تاثیر بسیار بالایی دارند. ثابت شده که مصرف ویتامینB، به درمان افسردگی در سنین بالا هم کمک می‌کند.

به ‌طور متوسط، هر فرد روزانه ۵۰ تا ۱۰۰ گرم ویتامین B دریافت می‌کند. برای اطمینان از کافی بودن میزان این ویتامین در بدنتان می‌توانید به متخصص مراجعه کنید تا برای بررسی کمبود ویتامین B برایتان آزمایش خون تجویز کند.

۲- مصرف ویتامین C

شاید ویتامین C مانند ویتامین B در افزایش سروتونین در بدن تاثیرگذار نباشد، اما مطالعات نشان می‌دهد که ویتامین C خاصیت ضدافسردگی دارد و تا حد زیادی به افزایش روحیه و بهبود حالات روحی کمک می‌کند.

در یکی از پژوهش‌های انجام شده، ثابت شد افرادی که در طول تنها ۱ هفته ویتامین C بیش‌تری مصرف کرده بودند، بهبود محسوسی در حالات روحی‌شان دیده شد.

مصرف ویتامین C منجر به افزایش ترشح سایر مواد شادی‌آور در بدن مانند دوپامین و اپی‌نفرین هم می‌شود. ویتامین C در سبزیجات با برگ‌های سبز تیره، گوجه‌فرنگی، پرتقال و فلفل دلمه‌ای به وفور وجود دارد.

۳- مصرف بیش‌تر منیزیم

منیزیم هم در افزایش ترشح سروتونین بسیار موثر است. بعلاوه مصرف منیزیم در برخی افراد برای درمان سردرد نیز موثر است. بیش‌تر افراد با کمبود مواد معدنی مانند منیزیم در بدنشان مواجه هستند. جالب است بدانید منزیم علاوه بر افزایش سروتونین باعث تعادل فشار خون و بهبود عملکرد اعصاب نیز می‌شود. تحقیقات نشان داده که بسیاری از بیماران مبتلا به افسردگی با مصرف این ماده‌ی معدنی، بهبود یافته‌اند. برای افزایش مصرف منیزیم موادی مانند سبزیجات با رنگ سبز تیره، ماهی، موز و حبوبات را در رژیم غذایی‌تان بگنجانید.

۴- کاهش مصرف قند

یکی از نشانه‌های کمبود سروتونین، میل به مصرف قند و شیرینی‌جات است. به دلیل این‌که انسولین برای ساخت تعدادی از مؤلفه‌های سروتونین ضروری است. البته با وجود ضرورت وجود قند در فرایند تولید سروتونین، مصرف بیش از حد آن تاثیرات منفی بر حالات روحی فرد دارد و از نظر جسمی نیز باعث بروز بیماری‌های قلبی و دیابت می‌شود. بنابراین لازم است برای افزایش ترشح سروتونین از روش‌های سالم‌تر استفاده کنید.

۵- دریافت تریپتوفان بیش‌تر

اگر با تریپتوفان آشنا نیستید بهتر است بدانید که تریپتوفان نوعی اسیدآمینه است که وجودش برای تولید سروتونین حیاتی بوده و افزایش آن در رژیم غذایی‌تان باعث افزایش مقدار ترشح سروتونین در بدن خواهد شد.

این ماده را در گوشت بدون چربی، تخم مرغ و لبنیات می‌توانید پیدا کنید. گیاه‌خواران هم با مصرف آجیل و دانه‌ها به تریپتوفان دست پیدا می‌کنند.

۶- ماساژ بدن

به طور کلی هر چه میزان کورتیزول در مغز بیش‌تر باشد، امکان ساخت و ترشح سروتونین کاهش می‌یابد. کورتیزول در واقع همان هورمون استرس است و شما را از آرامش دور می‌کند.

ماساژ روش مفیدی برای رهایی از فشارها و استرس‌ها است و کمک می‌کند که احساس بهتری داشته باشید. بررسی‌ها نشان می‌دهند که بعد از یک جلسه ماساژ، به دلیل کاهش کورتیزول و استرس، میزان سروتونین در بدن افزایش پیدا می‌کند.

۷- دریافت نور خورشید

قرار گرفتن در معرض نور خورشید هم باعث ترشح سروتونین می‌شود. حتی در زمستان هوای ابری هم، اشعه‌ها و نور ملایم خورشید باعث شادی و احساس خوب در شما می‌شود.

حداقل ۲۰ تا ۳۰ دقیقه را در صبح‌ها یا بعدازظهر، بیرون از منزل به گردش و پیاده‌روی بپردازید و از هوای تازه، نور مستقیم یا غیرمستقیم خورشید بهره ببرید.

۸- ورزش کردن

در مورد فواید ورزش برای بدن زیاد صحبت کرده‌ایم. انجام حرکات ورزشی به ترشح بیش‌تر سروتونین هم کمک می‌کند. در واقع هر فعالیتی که باعث افزایش ضربان قلب‌تان شود، به ترشح بیش‌تر سروتونین هم کمک می‌کند.

ورزش را در برنامه روزانه‌تان قرار بدهید و ورزش‌هایی را انتخاب کنید که برای‌تان جذاب‌ و نشاط‌آور باشند.

۹- تقویت مثبت‌اندیشی

با وجودی که مثبت‌اندیشی به دلیل تبلیغات زیاد و کلیشه‌ای امروزه چندان مورد استقبال قرار نمی‌گیرد، ولی واقعیت این است که مثبت‌‌اندیشی به ‌معنای واقعی در زندگی باعث می‌شود تا انتقال‌دهنده‌های عصبی بهتر عمل کنند و سروتونین بیش‌تر تولید شود.

برای تقویت مثبت اندیشی در خود لازم است تا رویکردتان در زندگی را تغییر دهید. از کارهایی شروع کنید که حس و حال بهتری در شما ایجاد می‌کنند. مثلا با افرادی که از معاشرت یا آن‌ها لذت می‌برید رفت‌وآمدکنید، فیلم‌های کمدی ببینید، زمان بیش‌تری برای تفریح اختصاص دهید و غیره.

۱۰- انجام مدیتیشن

مدیتیشن با افزایش ترشح اسید ۵-هیدروکسی‌ایندولیستیک، که از مواد لازم برای تولید سروتونین است، میران سروتوتین را در بدن افزایش می‌دهد.

به علاوه، مدیتیشن موجب کاهش اثرات هورمون استرس و افزایش نشاط در شما می‌شود.

۱۱- تمرین خودمراقبتی

خودمراقبتی برای هر فرد و با توجه به شرایط و نحوه‌ی زندگی او معنای متفاوتی دارد. ولی در هر حال تلاش کنید خودتان را دوست داشته باشید، برای خود زمانی در نظر بگیرید، فشارهای کاری‌تان را کم کنید و بیش‌تر به خودتان و سلامتی‌تان اهمیت بدهید. به شیوه‌ای زندگی کنید که تا حد امکان استرس را در خود کاهش دهید تا با کاهش کورتیزول در بدن‌تان، میزان سروتونین افزایش یابد.

رژیم غذایی مناسب برای افزایش سروتونین

همان‌طور که خواندید، تریپتوفان به ترشح بیش‌تر سروتونین کمک می‌کند و با رعایت رژیم غذایی و مصرف برخی از مواد می‌توان میزان تریپتوفان را در بدن افزایش داد. مواد غذایی حاوی آهن، منابع پروتئین و نیز منابع ویتامین B6 و ریبوفلاوین، مقدار قابل توجهی اسیدآمینه دارند و با همکاری کربوهیدرات‌ها می‌توانند به افزایش جذب اسیدهای آمینه و در نتیجه ترشح تریپتوفان در خون کمک کنند. پس برای افزایش میزان سروتونین لازم است در کنار مصرف مواد غذایی حاوی تریپتوفان، کربوهیدرات هم مصرف کنید.

این نکته را هم در نظر داشته باشید که تریپتوفان دریافتی از مواد غذایی برای جذب شدن به‌وسیله‌ی مغز باید با سایر اسیدهای آمینه رقابت کنند. به همین دلیل، در صورت مصرف مکمل‌های حاوی سروتونین که دارای تریپتوفان تصفیه شده و خالص هستند، سطح سروتونین سریع‌تر افزایش خواهد یافت.

اما برای مصرف مکمل‌های حاوی تریپتوفان، حتما لازم است به پزشک مراجعه کنید. اگر به روش‌های طبیعی علاقه دارید، مصرف مداوم برخی مواد غذایی مانند بلغور جو دوسر، برنج، کربوهیدرات‌های سالم، و حبوبات را در رژیم غذایی‌تان قرار دهید تا افزایش میزان ترشح سروتونین در بدن‌تان تا حد زیادی تضمین شود.

دیگر موادغذایی مفید بدین منظور عبارتند از:

آجیل و دانه‌ها

همه انواع آجیل و دانه‌ها سرشار از تریپتوفان و شامل فیبر، ویتامین‌ها و آنتی اکسیدان هستند. بنابراین با مصرف مداوم این مواد غذایی مفید علاوه بر افزایش سروتونین، بدنتان را در جلوگیری از ابتلا به بیماری‌های قلبی، پیشگیری از سرطان و مشکلات تنفسی یاری کنید.

تخم‌مرغ

تخم مرغ تا حدود زیادی افزایش دهنده‌ی سطح تریپتوفان پلاسمای خون است. در مصرف تخم‌مرغ، زرده را حذف نکنید، زیرا سرشار از تریپتوفان، تیروسین، بیوتین، اسیدهای چرب امگا ۳، کولین و… است. به علاوه تخم‌مرغ حاوی مزایای بسیاری از جمله خواص آنتی‌اکسیدانی است.

ماهی سالمون

سالمون سرشار از خواص مفید برای بدن است. جالب است که سالمون حاوی تریپتوفان نیز هست و علاوه بر افزایش میزان سروتونین به کاهش فشار خون و متعادل کردن سطح کلسترول نیز کمک می‌کند و سرشار از اسیدهای چرب امگا ۳ است.

پنیر

پنیر هم منبع غنی دیگری از تریپتوفان است. پنیر جزو خوراکی‌های پرطرفدار است و انواع مختلفی دارد که می‌تواند برای سلیقه‌های مختلف جذاب باشد. پس از مصرف آن غافل نشوید.

بوقلمون

بوقلمون هم حاوی مقادیر زیاد تریپتوفان است. مسیحیان از این غذا در روز شکرگزاری استفاده می‌کنند. ولی ارزش این ماده‌ی غذایی به حدی بالاست که بهتر است روزهای بیش‌تری به خوردن آن اختصاص داده شود.

آناناس

آناناس سرشار از ماده‌ای به نام بروملین است، نوعی پروتئین که موجب کاهش عوارض شیمی‌درمانی است و به درمان سرفه‌های شدید کمک می‌کند. می‌توان از آناناس در طبخ غذاهای مختلف هم کمک گرفت.

به طور کلی با مصرف مواد غذایی مناسب و دارای فیبر، انجام مداوم ورزش، و تقویت مثبت‌نگری می‌توان بدون مصرف مواد شیمیایی، میزان سروتونین را افزایش داد. مصرف مواد پروبیوتیک که به هضم بهتر غذا و بهبود عملکرد سیستم گوارش کمک می‌کنند نیز مفید خواهد بود.

[ بازدید : 57 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

علائم خونریزی مغزی و درمان آن؛ آیا جلوگیری از این عارضه امکان‌پذیر است؟

سکته‌ مغزی (هموراژ مغزی) عارضه‌ا‌ی نورولوژیک است که بر اثر اختلال در خون‌رسانی به یک ناحیه از مغز ایجاد می‌شود. خبر بد این است که آمار سکته‌ مغزی در ایران نگران کننده است و طبق بررسی‌ها، سن سکته‌ مغزی در ایران ۱۰ سال پایین‌تر از سایر کشورهاست. و خبرخوب این است که سکته مغزی می‌تواند پیشگیری و درمان شود. بنابراین لازم است تا همه‌ی ما در مورد این عارضه و دلایل بروز آن بیش‌تر بدانیم. در این مقاله با ما همراه باشید تا با یکی از علت‌های بروز سکته مغزی، یعنی خونریزی مغزی آشنا شوید.
در واقع خونریزی مغزی، نوعی سکته‌ مغزی است که طی آن به دلیل پارگی یک شریان در مغز، خونریزی موضعی در بافت‌های اطراف به‌وجود می‌آید و در عرض چند دقیقه سلول‌های مغزی را از بین می‌برد. ریشه‌ی یونانی واژه‌ی خون، hemo است و Hemorrhage به ‌معنای سرازیر شدن خون است. خونریزی‌های مغزی، خونریزی‌های داخل جمجمه یا خونریزی‌های درون‌مغزی نیز نامیده می‌شوند. حدود ۱۳ درصد از سکته‌های مغزی به‌دلیل خونریزی‌های مغزی اتفاق می‌افتند.
خونریزی مغزی چندین علامت دارد. برخی سردرد را اولین نشانه‌ی خونریزی مغزی می‌دانند، اما بسیاری از مواقع وجود دارد که فرد با وجود خونریزی مغزی اصلا دچار سردرد نیست. خونریزی مغزی یک مشکل اورژانسی است و نیاز به پیگیری و درمان فوری دارد، درغیر این‌صورت می‌تواند به آسیب‌های دائمی یا حتی مرگ بینجامد. بنابراین اگر یک یا چند مورد از علائم را دارید، یا مواردی که در ادامه توضیح می‌دهیم را تجربه کردید، حتما آن را جدی بگیرید و به‌محض احساس خطر به اورژانس مراجعه کنید. اقدام به موقع می‌تواند جلوی آسیب بیش‌تر و عوارض خونریزی مغزی را بگیرد.

در زمان خونریزی مغزی چه اتفاقی رخ می‌دهد؟

در صورتی که خون ناشی از ضربه (آسیب) بافت‌های مغزی را تحریک کند، آن‌ها متورم می‌شوند. به این وضعیت اِدم مغزی گفته می‌شود. این خون به‌شکل یک توده جمع می‌شود که به آن هماتوم می‌گویند. این وضعیت باعث افزایش فشار روی بافت مغزی اطراف، کاهش جریان خون حیاتی و به دنبال آن مرگ سلول‌های مغزی می‌شود. محل خونریزی می‌تواند در داخل مغز، بین مغز و غشاهای اطراف آن، بین لایه‌های پوشاننده‌ی مغز یا بین جمجمه و پوشش مغز باشد.

شایع‌ترین دلایل بروز خونریزی مغزی چیست؟

• ضربه (آسیب) به سر: ضربه شایع‌ترین علت بروز خونریزی مغزی در افراد کم‍‌تر از ۵۰ سال است.
• تومورهای مغزی
• فشار خون بالا: این بیماری مزمن در صورتی که درمان نشود، می‌تواند در بلندمدت، دیواره‌های رگ‌های خونی را تضعیف کند. فشار خون بالا، از علل عمده و قابل ‌پیشگیری خونریزی مغزی است.
• بیماری کبد: این مشکل به‌طور کلی به افزایش خونریزی در بدن منجر می‌شود.
• اختلالات عروق خونی (ناهنجاری‌های شریانی وریدی): ضعف در رگ‌های خونی داخل و اطراف مغز مشکلی است که می‌تواند از بدو تولد و به صورت مادرزادی وجود داشته باشد و فقط درصورت پیشرفت علائم قابل تشخیص است.
• آنوریسم: نوعی ضعف در دیواره‌ی شریان خون است که باعث برجستگی و تورم آن می‌شود. در صورتی که این شریان پاره و دچار خونریزی شود، به سکته‌ مغزی منجر خواهد شد.
• اختلالات خون یا خونریزی: هموفیلی و کم خونی داسی شکل، هردو می‌توانند منجر به کاهش سطوح پلاکت‌های خون و درنتیجه افزایش احتمال خونریزی شوند.
• آنژیوپاتی آمیلوئید: نوعی ناهنجاری در دیواره‌های رگ‌های خونی است که گاهی به دلیل افزایش سن و فشار خون بالا ایجاد می‌شود. این مشکل ممکن است قبل از ایجاد یک خونریزی مغزی بزرگ، خونریزی‌های کوچک بسیاری ایجاد کند که قابل تشخیص نباشد.

علائم خونریزی مغزی چیست؟

علائم خونریزی‌مغزی می‌توانند بسته به عوامل مختلفی مانند محل خونریزی، شدت خونریزی و میزان بافت‌هایی که تحت‌تأثیر خونریزی قرار گرفته‌اند، متفاوت باشند. علائم گاهی به‌طور ناگهانی و گاهی به‌مرور زمان ظاهر شده و وخیم‌تر می‌شوند. تجربه‌ی هر کدام از علائم زیر می‌تواند نشانه‌ی بروز خونریزی مغزی در شما باشد. این خطر را جدی بگیرید و به سرعت به اورژانس مراجعه کنید. علائم خونریزی مغزی عبارت‌اند از:

• سردرد شدید ناگهانی
• احساس ضعف در یک دست یا پا
• تشنج، بدون داشتن سابقه‌ی قبلی تشنج
• کاهش هوشیاری و بی حالی
• مورمور شدن یا بی‌حسی
• حالت تهوع یا استفراغ
• تغییر در بینایی
• دشواری تکلم یا فهمیدن حرف‌ها
• اختلال در نوشتن یا خواندن
• حس کردن طعم و مزه‌ی غیرطبیعی
• اختلال در بلع
• ازدست دادن تعادل
• ازدست دادن هماهنگی
• ازدست دادن مهارت‌های حرکتی ظریف مانند لرزش دست‌ها

همواره در نظر داشته باشید که بسیاری از این علائم، اغلب بر اثر شرایط و بیماری‌های دیگری به‌جز خونریزی مغزی به‌وجود می‌آیند.

وضعیت بیمار و عوارض خونریزی مغزی

وضعیت بیمار پس از خونریزی مغزی به اندازه‌ی خونریزی و میزان تورم بستگی دارد. برخی از بیماران به‌طور کامل بهبود می‌یابند. عوارض احتمالی خونریزی‌مغزی عبارت‌اند از: سکته‌ مغزی، کاهش عملکرد مغز یا عوارض جانبی ناشی از داروها یا درمان‌ها و حتی مرگ بیمار با وجود درمان پزشکی فوری.

آیا می‌توان از بروز خونریزی مغزی پیشگیری کرد؟

با توجه به این‌که معمولا خونریزی‌های مغزی بر اثر عوامل خطر خاصی ایجاد می‌شوند، با رعایت موارد زیر می‌توان خطر خونریزی مغزی را کاهش داد.

• درمان فشار خون بالا
• ثابت شده که حدود ۸۰ درصد از افرادی که دچار خونریزی مغزی می‌شوند، سابقه‌ی فشار خون بالا دارند. بنابراین اگر فشار خون بالا دارید، آن را از طریق رژیم غذایی، ورزش و دارو کنترل کنید.
• ترک سیگار
• عدم مصرف مواد مخدر (برای مثال کوکائین احتمال خونریزی مغزی را افزایش می‌دهد)
• دقت و احتیاط در رانندگی و بستن کمربند ایمنی‌
• استفاده از کلاه ایمنی برای موتورسیکلت
• اقدام سریع برای انجام عمل جراحی اصلاحی در صورت نیاز (برای مثال، اگر از ناهنجاری‌هایی مانند آنوریسم رنج می‌برید، جراحی می‌تواند به پیشگیری از خونریزی مغزی در آینده کمک کند.)
• احتیاط در مصرف کومادین (وارفارین) (در صورت مصرف، به‌طور منظم به پزشک مراجعه کنید تا از طبیعی بودن سطوح خون و وضعیت رگ‌های خونی‌تان مطمئن شوید).

روند تشخیص و درمان خونریزی مغزی

پس از مراجعه به پزشک، براساس علائم‌تان تشخیص می‌دهد که کدام بخش از مغزتان آسیب دیده است. به علاوه پزشک در صورت لزوم، انواع آزمایش‌های تصویربرداری مانند سی‌تی اسکن (برای تشخیص خونریزی داخلی یا تجمع خون)، MRI یا حتی آزمایش عصب‌شناختی یا معاینه‌ی چشم به ‌عنوان نشانگر تورم عصب بینایی را انجام می‌دهد. پونکسیون کمری (نمونه‌برداری از مایع مغزی‌نخاعی) معمولا انجام نمی‌شود، چون ممکن است خطرناک باشد و شرایط بیمار را وخیم‌تر کند.
درمان خونریزی مغزی با توجه به محل، علت و میزان خونریزی متفاوت است. برای مثال معمولا برای کاهش تورم و جلوگیری از خونریزی، عمل جراحی لازم است. داروهای خاصی هم ممکن است تجویز شوند که شامل مُسکن‌ها، کورتیکواستروئیدها یا دیورتیک‌ها (ادرار‌آورها) برای کاهش تورم و داروهای ضدتشنج برای کنترل تشنج‌ها هستند.

[ بازدید : 54 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

سردرد صبحگاهی و مهم‌ترین دلایل آن

سردرد یک ناراحتی آزاردهنده و گاهی غیرقابل تحمل است که در هر ساعتی از روز می‌تواند ایجاد شود. علائم سردرد معمولا وابسته به ساعت و زمانی ایجاد و با توجه به شدت آن، متفاوت است. یکی از آزاردهنده‌ترین سردردها، سردردهای صبحگاهی است که بسیاری از افراد، بعد از بیدار شدن از خواب، آن را تجربه می‌کنند و معمولا باعث خراب شدن کل روزشان نیز می‌شود. چون ممکن است حتی با مصرف مسکن ها نیز سردرد به طور کامل برطرف نشود و علائم آن تا ساعت‌ها باقی بماند و فرد را وادار به مراجعه به پزشک کند.

انواع متفاوتی از سردرد صبحگاهی وجود دارد که هرکدام دلایل و علائم خاصی دارند. از جمله انواع این سردردها می‌توان سردردهای میگرنی، سردردهای تنشی (TTH)، سردردهای ناشی از استفاده بیش از حد از داروها و… را نام برد. اما آیا تکرار مداوم سردرد صبحگاهی، نشانه‌ی داشتن بیماری خطرناکی است؟ در ادامه، شما را با پنج دلیل رایج و مهم سردرد صبحگاهی و راهکارهایی برای کاهش احتمال ابتلا به آن آشنا می‌کنیم.

این پنج دلیل عبارتند از:

• افسردگی و اضطراب
• مشکلات خواب
• بیماری‌های حاد و مشکلات جدی در سلامت کلی بدن
• مصرف دارو و الکل
• دندان‌قروچه

افسردگی و اضطراب

بی‌خوابی یکی از علائم افسردگی و اضطراب است. بنابراین هر دو دلیلی برای بروز سردرد صبحگاهی مزمن هستند.

در سال ۲۰۱۶ مطالعه‌ای با هدف بررسی اختلالات خلق‌وخو و تأثیر آن بر سردردهای مختلف انجام شد. در این مطالعه، پژوهشگران با جمع‌آوری و تحلیل اطلاعات حدود ۹ هزار بزرگسال در ده کشور مختلف اروپایی، که با ابزار پرسشنامه‌‌ی بررسی سردرد، افسردگی و اضطراب انجام شد، به این نتیجه رسیدند که شایع‌ترین نوع سردرد مرتبط با اضطراب و افسردگی، سردرد ناشی از مصرف بیش از اندازه دارو یا به اختصار MOH بود. سردرد تنشی دومین نوع رایج سردرد ناشی از افسردگی و اضطراب شناخته شد و میگرن در جایگاه سوم سردردهای مرتبط با این عامل قرار گرفت.

به علاوه در این مطالعه نشان داده شد که سردردهای تنشی، فقط با اضطراب مرتبط هستند، نه با افسردگی.

روشن است که اگر فردی بر اثر اختلالات خلقی مانند اضطراب و افسردگی دچار سردرد مزمن شود، ترکیب هم‌افزای این عوامل تاثیر منفی زیادی بر کیفیت زندگی و فعالیت‌های روزانه‌ی او خواهد داشت.

برای درمان اختلالات خواب ناشی از افسردگی و اضطراب چه کنیم؟

در افرادی که دچار سردرد صبحگاهی مزمن یا تکرارشونده هستند، تشخیص و درمان علائم اضطراب و افسردگی، مهم‌ترین گام برای حفظ شرایط خلقی و مدیریت اختلالات خواب است. معمولا پزشکان برای این افراد، داروهای ضدافسردگی تجویز می‌کنند. به دلیل این‌که برخی داروهای ضدافسردگی قادر به بهبود شرایط خواب فرد هستند و برخی از آن‌ها حتی برای پیشگیری از سردردهای میگرنی هم مفید هستند.

علاوه بر درمان دارویی و توصیه به استفاده از مکمل‌های غذایی توسط پزشک، مراجعه به متخصصان خواب یا روان‌پزشکان برای اجرای درمان‌های مؤثرتری از جمله شناخت‌درمانی، اصلاح رفتاری یا سایر تکنیک‌ها برای آموزش ریلکسیشن نیز موثر خواهد بود.

مشکلات خواب

برخی مشکلات و اختلالات خواب که در ادامه آمده است، می‌توانند منجر به ایجاد سردرد صبحگاهی شوند:

خروپف و وقفه تنفسی در خواب یا آپنه خواب

طبق گزارش بنیاد میگرن آمریکا، در میان عوامل مختلفی که می‌توانند در ایجاد سردرد صبحگاهی موثر باشند. گاهی یک دلیل ساده مثل خروپف هم بر افزایش احتمال ابتلا به سردرد صبحگاهی تاثیرگذار خواهد بود.

خروپف یکی از علائم رایج وقفه تنفسی در خواب یا آپنه خواب است. آپنه خواب، یکی از دلایل سردرد صبحگاهی است و زمانی ایجاد می‌شود که در تنفس فرد وقفه ایجاد شود یا فرد در زمان خواب، به صورت سطحی تنفس کند. البته همه‌ی خروپف‌ها لزوما علامت آپنه نیستند.

برای تشخیص علائم وقفه تنفسی در خواب، نشانه‌های زیر را بررسی کنید.

• خواب‌آلودگی در طول روز
• بیدار شدن مداوم از خواب در نیمه‌شب
• خروپف روزانه
• عرق کردن در خواب شبانه

محرومیت از خواب

یکی دیگر از اختلالات خواب، محرومیت از خواب است که می‌تواند حاد یا مزمن باشد.

به گفته متخصصان، بزرگسالان به ۷ تا ۹ ساعت خواب شبانه نیاز دارند. خوابیدن کمتر از ۶ ساعت و بیشتر از ۸ و نیم ساعت، احتمال ابتلا به سردرد صبحگاهی را افزایش می‌دهد.

اخیرا پژوهشی در مورد تأثیر اختلالات خواب بر سردردهای صبحگاهی انجام شده است. در این پژوهش، بیش از ۱۸۰۰ فرد بزرگسال شرکت‌کننده به سه دسته مبتلایان به میگرن، مبتلایان به سردردهای تنشی و افرادی که مبتلا به سردرد نبودند، تقسیم شده و مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد افرادی که دچار سردردهای میگرنی بودند، دوره‌های بیداری در شب را بیش‌تر تجربه می‌کردند. فقط ۳۲ درصد از شرکت‌کنندگان مبتلا به میگرن، بعد از خواب احساس راحتی داشتند.

به طور کلی لازم است سردرد صبحگاهی تکرارشونده، خروپف و سایر علائم آپنه خواب را به پزشک گزارش دهید تا در صورت لزوم، آزمایش‌های شبانه را برای بررسی آپنه خواب تجویز کند. در بسیاری از موارد، تشخیص و درمان آپنه خواب منجر به درمان سردرد صبحگاهی نیز می‌شود.

البته به این نکته مهم هم توجه کنید که آپنه خواب می‌تواند نشانه‌ای از وجود بیماری‌ها و اختلالات جدی‌تر و خطرناک‌تر باشد. مثلا فشار خون بالا یا بیماری‌های قلبی هم چنین علائمی دارند. پزشک ممکن است آزمایش‌هایی برای تشخیص این بیماری‌ها و یا اختلالات محتمل دیگر، تجویز کند.

برای داشتن خوابی سالم و راحت موارد زیر را رعایت کنید:

• فضایی آرام، تاریک و راحت برای خواب در نظر بگیرید.
• الگوی خواب منظمی داشته باشید. هر شب، سر ساعت مشخص بخوابید و صبح‌ها سر ساعت مشخص بیدار شوید.
• از مصرف کافئین، نیکوتین و الکل، مخصوصا چند ساعت پیش از خواب اجتناب کنید. زیرا خواب منظم را مختل می‌کنند.
• تمرینات ورزشی منظم و روزانه انجام دهید.
• قبل از خواب، از فعالیت‌هایی که مغز را تحریک می‌کند، مانند تماشای تلویزیون، وب‌گردی یا خیره شدن به صفحه موبایلتان اجتناب کنید.
• قبل از خواب، فعالیت‌های آرام‌بخش مثل مدیتیشن انجام دهید.
• برای آرامش ذهن و روان، قبل از خواب دوش بگیرید.
• فهرستی از فعالیت‌هایی تهیه کنید که باعث خواب آرام‌تر شما می‌شوند یا در خواب‌تان اختلال ایجاد می‌کنند.

بیماری‌های حاد و مشکلات جدی در سلامت کلی بدن

نوعی دیگر از سردرد به نام سردرد ثانویه وجود دارد که ناشی از اختلالات دیگر در بدن است و می‌تواند به ایجاد فشار روی اعصاب حساس به درد منجر شود.

معمولا سردردهای ثانویه ناشی از یکی از موارد زیر است:

• فشار خون بسیار بالا
• سکته مغزی
• تومورهای مغزی
• تروما

مصرف دارو و الکل

در سال ۲۰۰۴ نیز پژوهشی در مورد تأثیر مصرف الکل و داروها بر سردردهای مکرر انجام شد. این مطالعه بر روی ۱۹ هزار نفر از کشورهای مختلف اروپایی صورت گرفت.

در میان شرکت‌کنندگان در این مطالعه، افرادی که سابقه مصرف زیاد الکل داشتند (یعنی بیش از ۶ بار در روز)، نسبت به کسانی که فقط یک یا دو بار می‌نوشیدند، سردرد صبحگاهی مزمن بیش‌تری را تجربه می‌کردند.

هم‌چنین مشارکت‌کنندگانی که برای درمان افسردگی، اضطراب و بی‌خوابی، داروهای خاص مصرف می‌کردند، بین ۷/۶ تا ۱۷/۵ درصد بیش‌تر از سایرین، به سردرد صبحگاهی دچار می‌شدند.

دندان‌قروچه

دندان قروچه یا عادت ساییدن دندان‌ها، یکی از اختلالات ناشی از تنش است و اگر شدید باشد، ممکن است منجر به سردرد شود. افرادی که دچار دندان‌قروچه هستند، ممکن است در طول شب یا هنگام بیداری، بدون اینکه متوجه شوند، این کار را انجام دهند.

دندان قروچه یکی از انواع اختلالات خواب نیز به‌شمار می‌آید و معمولا افرادی که دچار این مشکل هستند، خروپف هم می‌کنند و در معرض ابتلا به آپنه خواب قرار دارند.

افرادی که دچار دندان‌قروچه هستند، معمولا این کار را ناخودآگاه انجام می‌دهند و حتی از وجود این اختلال آگاهی ندارند. بنابراین بهتر است نشانه‌ها و علائم دندان‌قروچه را با هم مرور کنیم:

• درد و حساسیت دندان‌ها
• مشاهده شکستگی، ساییدگی و صاف شدن دندان‌ها بدون دلیل
• ساییدن محکم دندان‌ها با صدایی بلند به نحوی که دیگران را بیدار کند
• خستگی عضلات فک
• حساسیت یا درد فک و صورت
• باز نشدن یا بسته نشدن کامل فک
• درد بی‌دلیل در گوش
• مشاهده‌ی آسیب‌های بی‌دلیل در بخش داخلی گونه
• اختلال در الگوی خواب
• درد ناشی از اطراف شقیقه
• سردرد صبحگاهی تکرارشونده

طبق نتایج پژوهش‌های اخیر، نوشیدن الکل و مصرف دخانیات، در افزایش احتمال ابتلا به دندان‌قروچه موثرند.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

همه‌ی کسانی که به سردرد صبحگاهی دچار می‌شوند، لزوما نیاز به مراجعه به پزشک ندارند. ولی در صورت تجربه‌ی هر کدام از علائم زیر، حتما به پزشک مراجعه کنید:

• اگر در هفته دو بار یا بیش‌تر به سردرد مبتلا می‌شوید.
• سردردهای تکرارشونده به‌خصوص در افراد بالای ۵۰ سال و کسانی که قبلا سابقه‌ی چنین سردردهایی را نداشته‌اند.
• سردردهای ناگهانی یا شدید همراه با گرفتگی گردن
• سردردهایی که بعد از آسیب به سر ایجاد می‌شود.
• سردرد همراه با تب، حالت تهوع و استفراغ که هیچ دلیل دیگری ندارد.
• سردرد همراه با تشنج یا تنگی نفس.
• سردردهای مزمن در کودکان.
• سردرد همراه با گیجی، ضعف، دوبینی یا از دست دادن هوشیاری.
• سردردهایی که با تغییرات ناگهانی در الگو و شدت همراه هستند.
• سردردهایی که با ضعف یا از دست دادن حواس در بخش‌هایی از بدن همراه هستند.
• سردرد تکرارشونده در افرادی دارای سابقه‌ی ایدز یا سرطان.

جمع‌بندی

همان‌گونه که روشن شد، عوامل مختلفی در ایجاد سردرد صبحگاهی دخالت دارند و هر کدام از این عوامل نیز ناشی از دلایل متفاوتی هستند.

برای مثال مصرف نوشیدنی‌های الکلی یکی از دلایلی است که منجر به افزایش بی‌خوابی و دندان‌قروچه می‌شود. ترک مصرف الکل، می‌تواند تا حدودی مشکلات و اختلالات خواب و دندان‌قروچه را کاهش دهد و بنابراین ابتلا به سردرد صبحگاهی کاهش خواهد یافت.

به علاوه، بیماری‌های روانی مانند افسردگی و اضطراب نیز می‌تواند به نوشیدن الکل، اختلالات خواب، دندان‌قروچه و مواردی از این دست منجر شود. همه‌ی این عوامل در ایجاد سردرد صبحگاهی موثرند.

عدم اقدام برای درمان سردرد صبحگاهی، تأثیرات منفی و ناخوشایندی در کیفیت زندگی روزمره‌تان خواهد داشت. خبر خوب این است که بسیاری از دلایل ایجاد سردرد صبحگاهی قابل پیشگیری هستند. بیش‌تر کسانی که به سردرد صبحگاهی مبتلا می‌شوند با تغییر سبک زندگی و مراجعه به پزشک می‌توانند آن را درمان و از آن وقوع دوباره‌ی آن پیشگیری کنند.

[ بازدید : 55 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

درمان تشنج، انواع و علائم آن

تا به حال برایتان پیش آمده که فردی در یک مکان عمومی و به طور ناگهانی در جلوی چشمان شما دچار تشنج شود؟ آیا می‌دانید تشنج چیست و بر اثر چه عواملی ایجاد می‌‌شود؟ در این مواقع باید چه اقداماتی برای کمک به فرد بیمار انجام دهیم؟ در این مقاله مهم‌ترین اطلاعات را در مورد تشنج، علائم و روش‌های کنترل و مدیریت بهتر آن را در اختیارتان قرار می‌دهیم.

تشنج در واقع یک فعالیت غیرطبیعی مغز است که در اثر تغییر در فعالیت الکتریکی آن، ایجاد می‌‍شود. این تغییر می‌تواند موجب بروز واکنش‌های شدید هیجانی شود یا هیچ نشانه‌ای نداشته باشد. نکته‌ی قابل توجه این است که فقط بیماری صرع موجب بروز تَشنج نمی‌شود، بلکه عوامل دیگری مانند تب بالا در کودکان، وجود عفونت در بدن، یا ضربه مغزی در ایجاد تشنج نقش دارند.

معمولا تشنج شدید شامل لرزش شدید و از دست رفتن کنترل بدن است. تشنج‌های خفیف با وجودی‌که علائم قابل توجهی ندارتد، ولی‌ ممکن است نشان‌دهنده‌ی وجود مشکل بزرگی در بدن باشند. بنابراین از آنجا که بروز هر نوع تَشنج می‌تواند به آسیب‌دیدگی فرد منجر شود یا علامت هشداری مبنی بر وجود مشکلی جدی در بدن باشد، لازم است به آن اهمیت دهید و فورا برای بررسی دلایل و اقدام به درمان، به پزشک مراجعه کنید.

انواع تشنج

تشنج‌های گسترده

این تَشنج به دلیل رخ دادن در هر دو طرف مغز، هر دو طرف بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. تشنج‌های گسترده خود به دو گروه تقسیم می‌شوند. اولین گروه، تشنج‌های صرع بزرگ (گرند مال) و تونیک کلونیک هستند و عموما در بیماران مبتلا به صرع ایجاد می‌شوند. دومین گروه، تشنج‌های صرع کوچک (پتی مال) هستند که به تشنج‌های غایب نیز معروفند. این دسته از تشنج‌ها علائم فیزیکی کمی دارند و معمولا شروع آن‌ها برای چند ثانیه طول می‌کشد. به علاوه به دلیل پنهان بودن علائم، ممکن است که اطرافیان بیمار متوجه نشوند و نتوانند درطول حمله به وی کمک کنند.

تشنج‌های جزئی

این تشنج‌ها نیز در بیماران مبتلا به صرع و به صورت پی در پی رخ می‌دهد. محل وقوع آن‌ها تنها در یک طرف مغز است و تنها یک طرف از بدن را نیز درگیر تَشنج می‌کند. این نوع از تشنج‌ها با نام‌های دیگری مانند تشنج فوکال، جکسونین و لوب گیجگاهی هم شناخته می‌شوند.

تشنج‌های غیرصرعی

این گروه از تشنج‌ها ناشی از آسیب‌هایی مانند ضربه به سر یا وجود بیماری است. بنابراین در صورت درمان بیماری، تشنج هم از بین خواهد رفت.

علائم تشنج

این امکان وجود دارد که بیماران هر دو نوع تشنج‌های جزئی و گسترده را به‌طور همزمان یا به دنبال هم تجربه کنند. معمولا حمله‌ی تَشنج از چند ثانیه تا حدود ۱۵ دقیقه زمان می‌برد. گاهی قبل از شروع حمله علائم زیر در بیمار دیده می‌شود.

• لرزش بازوها و پاها به صورتی که فرد بر اثر آن چیزی را بیندازد.
• احساس ترس یا اضطراب ناگهانی
• تاری دید
• گیجی
• احساس ناراحتی در معده
• سردرد
• احساس خروج از بدن و برون‌فکنی

به علاوه نشانه‌های زیر در مورد شروع حمله هشدار می‌دهند:

• افتادن
• از دست دادن هوشیاری
• خروج آب دهان به‌ صورت کف‌آلود
• اسپاسم غیرقابل‌کنترل ماهیچه‌ها
• به هم‌ فشردن شدید دندان‌ها
• احساس مزه‌ی عجیب در دهان
• حرکت سریع و ناگهانی چشم‌ها
• گاز گرفتن زبان
• از دست دادن کنترل مثانه
• ایجاد صداهای غیرطبیعی
• تغییر ناگهانی در خلق و خو

دلیل تشنج

تنشج‌ها می‌توانند بر اثر مشکلات متعددی در بدن ایجاد شوند. هر مشکلی در بدن که منجر به آسیب مغزی شده باشد، می‌تواند به بروز تَشنج منجر گردد. برخی‌ از این عوامل عبارتند از:

• ضربه به سر
• آسیب‌های مغزی یا وجود نقص در بخشی از مغز در هنگام تولد
• ترک ناگهانی الکل
• خفگی
• گزیدگی یا گاز گرفتگی
• ترک ناگهانی یک دارو
• استعمال نادرست و خودسرانه‌ی دارو
• صرع
• تب شدید
• فشار خون بسیار بالا
• کاهش شدید قند خون
• عفونت‌های مغزی مانند مننژیت
• شوک الکتریکی
• عدم تعادل در الکترولیت بدن
• ترومای سر
• اختلال در عملکرد کلیه یا کبد

بیماری تشنج می‌تواند ارثی نیز باشد. بنابراین در صورت وجود این مشکل در خانواده‌‌تان پزشک خود را در جریان بگذارید. در نهایت، برخی از تشنج‌ها به‌ویژه در کودکان، ممکن است بر اثر عوامل ناشناخته روی دهند.

عوارض و اثرات تشنج

درصورت عدم اقدام به موقع و مناسب برای درمان تشنج، ممکن است به مرور علائم آن شدیدتر و مدت زمان حمله نیز طولانی‌تر شود. حتی امکان دارد بیمار بر اثر تشنج طولانی به کما برود و حتی گاهی نیز تشنج منجر به مرگ می‌شود. افتادن و سایر آسیب‌هایی که بر اثر این افتادن بیمار را تهدید می‌کنند از اثرات رایج تشنج هستند. توصیه می‌شود که بیماران مبتلا به صرع، همیشه از دستبند مخصوص هشدار‌دهنده‌ی این بیماری برای اطلاع اطرافیان و کمک‌رسانی به‌موقع استفاده کنند.

تشخیص نوع تشنج

غالبا تشخیص نوع تَشنج برای پزشک هم دشوار است. بنابراین پزشک برای تجویز درمان مناسب برای بیمار، از تست‌های تشخیصی ویژه‌ استفاده می‌کند. فرایند تشخیص به این صورت است که ابتدا پزشک با بررسی سوابق پزشکی بیمار به ‌دنبال علت یا عواملی احتمالی بروز تشنج می‌گردد. برای مثال استرس‌های شدید، سردرد‌های میگرنی، بی‌نظمی و اختلالات خواب از عواملی هستند که علائمی شبیه به تشنج دارند. در گام بعد پزشک با انجام تست‌های آزمایشگاهی مخصوص، عواملی احتمالی بروز فعالیت‌های تشنج‌‌گونه را شناسایی می‌کند. این تست‌ شامل بررسی مایع مغزی-نخاعی (Spinal Tap) برای تشخیص احتمال عفونت‌های مغزی، آزمایش خون برای بررسی عدم تعادل الکترولیتی، سم‌شناسی برای بررسی داروها و سموم احتمالی موجود در بدن و بررسی امواج مغزی در طول تشنج برای تشخیص نوع تشنج هستند. هم‌چنین اسکن‌های تصویری نظیر ام آر آی، با ارائه‌ی تصویر از امواج مغزی، در تشخیص موارد غیرطبیعی، وجود تومور، یا مسدود بودن احتمالی یکی از عروق خونی در مغز که می‌توانند سبب بروز تشنج شود، به پزشک کمک می‌کند.

درمان تشنج

انتخاب و اجرای درمان مناسب برای تَشنج توسط پزشک، به علت بروز آن بستگی دارد. در واقع درمان اصلی تشنج، با رفع علت بروز آن صورت می‌گیرد. درصورتی که تشنج به دلیل ابتلای فرد به صرع باشد، معمولا از گزینه‌های درمان دارویی، تحریک عصب یا رژیم غذایی خاص معروف به رژیم کتونی، و یا جراحی به‌منظور اصلاح موارد غیرطبیعی موجود در مغز، استفاده می‌شود. پیگیری مداوم و رعایت نظم در فرایند درمان، به موفقیت در کاهش یا توقف علائم تشنج کمک شایانی می‌کند.

چگونه به افراد مبتلا به تشنج کمک کنیم؟

اولین قدم برای کمک به این افراد، سالم‌سازی و متناسب‌سازی محیط اطراف با شرایط بیمار، برای جلوگیری از بروز هر نوع آسیب‌ احتمالی است. اقدامات اولیه درصورت بروز حمله شامل موارد زیر است.

هنگام بروز حمله، فرد را به پهلو خوابانده و یک بالش زیر سر او قرار دهید.

تا اطمینان از پایان حمله در کنار بیمار بمانید.

درصورت مشاهده‌ی هر کدام از موارد زیر بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید:

• در صورتی که فرد پس از پایان حمله بیدار نشود.
• در صورتی که زمان تَشنج بیش از ۳ دقیقه به طول بینجامد.
• در صورتی که تَشنج تکرار شود.
• تشنج در افرادی که هرگز سابقه‌ی تشنج نداشته‌اند.
• در صورت بروز تَشنج در افراد باردار.

از آنجا که پس از شروع تشنج امکان متوقف کردن آن وجود ندارد، در نظر داشته باشید که برای کمک باید خونسردی‌تان را حفظ کنید. آکادمی عصب‌شناسی آمریکا دستورات زیر را به منظور کمک‌رسانی به افراد حین تشنج منتشر کرده است:

به‌محض مشاهده‌ی علائم تشنج، زمان آن را در نظر داشته باشد. معمولا تشنج‌ها بین ۱ تا ۲ دقیقه زمان می‌برند. درصورتی که مدت زمان تشنج در بیمار مبتلا به صرع بیش از ۳ دقیقه طول کشید، به سرعت با اورژانس تماس بگیرید.

فرد را به پهلو بخوابانید تا کف یا استفراغی که از دهان‌شان خارج می‌شود، وارد مجرای تنفسی‌شان نشود.

اگر فرد در حالت ایستاده دچار تشنج شد، ، بلافاصله او را در آغوش بگیرید و سعی کنید وی را روی زمین بخوابانید تا مانع افتادن او شوید.

هرگز سعی نکنید بدن فرد را در حین تشنج نگه دارید.

بیمار را از مبلمان یا اشیائی که درصورت افتادن، موجب آسیب‌ دیدن او می‌شوند، دور نگه داشته‌اید.

هیچ جسم خارجی در دهان فرد قرار ندهید.

مراقبت‌های بعد از تشنج

• بیمار را از نظر احتمال آسیب‌دیدگی بررسی کنید.
• جای راحت و امنی را برای استراحت بیمار فراهم کنید.
• اگر درطول حمله امکان خواباندن بیمار به پهلو وجود نداشت، پس از اتمام تشنج حتما این کار را انجام دهید.
• درصورت مشکل تنفسی با کمک انگشت‌تان دهان بیمار را از بزاق یا استفراغ پاک کنید و هر لباس یا زیورآلات تنگی را از دور گردن و مچ دست بیمار باز کنید.
• با پرسش‌های مانند نام، مکانی و زمانی که در آن قرار دارد و غیره، سطح هوشیاری بیمار را چک کنید. البته احتمالا بیمار پس از گذشت چند دقیقه از پایان تشنج، قادر به بدست آوردن هوشیاری کامل خود و پاسخگویی به پرسش‌های شما خواهد بود.
• تا زمانی که بیمار هوشیاری خود را به‌طور کامل به دست نیاورده‌ است، چیزی برای خوردن و آشامیدن به او ندهید.
• تا زمانی که بیمار هوشیاری کامل خود را به دست آورد، در کنار وی بمانید.

مواجهه با صرع

بیماران مبتلا به صرع، در‌صورت برخورداری از حمایت مناسب، قادر به ادامه‌ی زندگی مانند افراد عادی هستند. برخی از شیوه‌های مواجهه با صرع که لازم است توسط خود بیمار و اطرافیانش رعایت شوند، عبارتند از:

• ارتباط مداوم با پزشک متخصصی که بیمار با او احساس آرامش و اعتماد دارد.
• آگاه‌سازی خانواده، دوستان و اطرافیان بیمار توسط خود فرد یا پزشک معالج در مورد صرع و نحوه‌ی کمک‌رسانی درحین وقوع تشنج (مانند خواباندن به پهلو، گذاشتن بالش در زیر سر و آزاد کردن گردن و مچ و… به همراه اطلاعات دقیقی از داروها و پزشک)
• عضویت در گروه‌های حمایتی این بیماری (از طریق اینترنت یا توصیه‌ی پزشک)
• پیدا کردن و اقدام برای انجام روش‌های درمانی صرع به منظور ادامه‌ی فعالیت‌های معمول زندگی (تحصیل، اشتغال، رفت‌وآمد و …)
• استفاده از تکنیک‌های ریلکسیشن مثل مدیتیشن، یوگا، تای‌چی و تنفس عمیق

جلوگیری از بروز تشنج

در بسیاری از موارد پیشگیری از بروز تقریبا غیرممکن است. اما افراد مبتلا به صرع می‎توانند با پیگیری درمان دارویی و سایر مراقبت‌های درمانی مطابق با نظر پزشک، به همراه رعایت سبک زندگی مناسب، تا حد زیادی ریسک بروز تشنج‌ها را کاهش دهند. استفاده از تکنیک‌های کاهش استرس، رژیم غذایی سالم، استراحت کافی، و اجتناب از مصرف خودسرانه‌ی دارو برای تحقق این هدف بسیار موثر است.

[ بازدید : 54 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

شایع‌ترین علائم تومور مغزی چیست؟

تومور مغزی توده‌ای از سلول‎های مغزی است که بر اثر رشد غیرطبیعی سلول‌ها ایجاد می‌شود و می‌تواند خوش‌خیم یا بدخیم باشد. به علاوه تومور مغزی در شکل‌ها و اندازه‌های مختلف ایجاد می‌شود و علائم آن بسته به محلی از مغز که در آن رشد کرده، متفاوت است. برای مثال اگر تومور فرد در منطقه‌ای از مغز باشد که حرکات بازوها و بینایی را کنترل می‌کند، علائم تومور مغزی ضعف اندام و تاری دید خواهد بود. در ادامه‌ی این مطلب با برخی علائم تومور مغزی آشنا خواهید شد تا در صورت بروز آن‌ها در خود و یا اطرافیانتان بتوانید به سرعت برای تشخیص و درمان آن اقدام کنید.

تشنج

معمولا شایع‌ترین نشانه‌ی وجود تومور تشنج است. تومور باعث ایجاد تحریکاتی در مغز می‌شود که این تحریکات منجر به فعالیت غیرقابل کنترل عصب‌های مغزی خواهد شد. بنابراین حرکات غیرعادی از فرد سر می‌زند. تشنج هم مانند تومور، انواع مختلفی دارد. ممکن است یک اندام یا بخشی از صورت دچار حرکات ناگهانی و سریع شود یا تمام بدن شروع به تشنج کند.

بی‌حسی

یکی دیگر از نشانه‌های احتمالی تومور مغزی وقوع بی‌حسی در قسمتی از بدن یا صورت است. به‌‌خصوص در صورت قرار داشتن تومور مغزی روی قسمت ساقه‌ی مغز (محل ارتباط مغز با طناب نخاعی)، بی‌حسی و حرکات نامنظم ایجاد می‌شود.

ناتوانی

اگر انجام امور ساده‌ای مانند استفاده از دسته‌کلید برایتان دشوار است، برای راه رفتن و حفظ تعادلتان با مشکل مواجه هستید، یا با دست، بازو، و پاهایتان درگیر هستید، همه‌ی این موارد می‌توانند از علائم تومور مغزی باشند. به طور کلی مشکل در تکلم، بلع یا کنترل حالات چهره هم از نشانه‌های احتمالی وجود مشکلی در سر شما است.

مشکل دید

دوبینی، تاری، و از بین رفتن دید، با وجود تومور در ارتباط است. گاهی فرد نقاط یا اشکال متحرکی را می‌بینید که به اورا (تشعشع نورانی) معروف هستند.

حالت تهوع

بروز حالت تهوع یا احساس ناراحتی در معده مخصوصا در مواردی که دلیلی برای آن یافت نشود، می‌تواند از علائم تومور مغزی باشد.

تغییر در حافظه یا افکار

با وجودی که تومورها معمولا تغییرات بزرگی در رفتار و شخصیت فرد ایجاد می‌کنند، اما در فرد مبتلا به تومور یادآوری اتفاقات، احساس سردرگمی و موضوعات غیرعاطفی شایع‌تر است.

آیا سردرد می‌تواند با تومور در ارتباط باشد؟

نگران نباشید. برخلاف تصور رایج، سردرد معمولا از علائم اولیه‌ی تومور مغزی در نظر گرفته نمی‌شود. ممکن است که سردرد از علائم ابتلا به تومورهای بزرگ باشد ولی جزو نشانه‌های اولیه‌ی فوری نیست.

خلاصه و نتیجه

گاهی دیده شده که برخی اختلالات ژنتیکی منجر به ایجاد تومور مغزی شود. ولی بیش‌تر تومورهای مغزی در افرادی ظاهر شده است که نه تنها مستعد ابتلا به آن نبوده‌اند، بلکه عوامل خطرناک شناخته‌شده‌ای هم داشته‌اند. از نظر سنی هم به طور کلی افراد در هر سنی می‌توانند مبتلا به تومور مغزی شوند، ولی احتمال ابتلای کودکان و بزرگسالان بالای ۶۰ سال به تومور مغزی بالاتر است.

پژوهش‌ها ثابت کرده‌اند که برخلاف آن‌چه شایع شده، تلفن همراه نمی‌تواند عامل خطرناکی در بروز تومور باشد. در واقع تاکنون هیچ مدرک مستندی یافت نشده که بتواند ارتباط بین استفاده از تلفن همراه و ایجاد تومور مغزی را تأیید کند.

روش‌های درمان

متداول‌ترین روش‌های درمان تومورهای مغزی بزرگ و بدخیم شامل دارودرمانی، عمل جراحی، اشعه‌درمانی و شیمی‌درمانی است. خبر خوشحال‌کننده این‌که همه‌ی تومورهای مغزی خطرناک نیستند. بسیاری از تومورها کوچک و در مراحل اولیه هستند و حتی به درمان هم نیازی ندارند. در صورت تشخیص این نوع از تومورها توسط پزشک، فقط میزان رشد و تغییرات آن‌ها در دوره‌های زمانی مشخص بررسی می‌شود.

[ بازدید : 55 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

تیک عصبی چیست؟

تیک عصبی در واقع حرکت سریع، ناخواسته، و تکراری ماهیچه‌های بدن است که موجب اختلال در فعالیت حرکتی فرد می‌شود. در سنین کودکی تا حدود ۵ سالگی، بروز این مشکل عادی است ولی به‌ندرت در بزرگ‌سالی رخ می‌دهد. تیک عصبی مشکلی جدی است که اگر به موقع برای درمانش اقدام نشود گسترش می‌یابد و حتی قادر به ایجاد اختلال در فعالیت‌های روزانه نیز هست. با طولانی‌شدن تیک بیش از یک سال، بیماری به نام سندروم تورِت ایجاد می‌شود که لازم است جداگانه برای درمان و رفع آن اقدام شود.
تیک عصبی در دو نوع متفاوت وجود دارد؛ تیکِ عصبی حرکتی که حرکات بدن را تحت تأثیر زیادی قرار می‌دهد و تیک عصبی صوتی که روی صدای افراد تأثیرگذار است. از علائم تیک عصبی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تکان‌های سریع ناحیه‌ی سر
• چشمک‌زدن و به‌هم‌خوردن پلک‌ها، اخم غیرارادی و چروک‌شدن مدام بینی (به طور کلی ناحیه‌ی صورت)
• لمس غیرارادی اجسام و افراد
• تماس انگشت‌ها به حالتی شبیه بشکن‌زدن
• تکرار حرف یا عبارت‌ها که گاهی آزاردهنده و از نظر دیگران توهین‌آمیز تلقی می‌شود.
• آب بینی را بالا کشیدن و خرخر کردن

دلایل بروز تیک عصبی

تیک عصبی به دلایل مختلفی نظیر اضطراب، استرس، خستگی، هیجان یا حتی شادی ظاهر می‌شود. تمرکز روی این مشکل و صحبت مدام در مورد این اختلال هم منجر به وخامت آن خواهد شد.
معمولا در ابتدا این مشکل با احساسی ناخوشایند در بدن آغاز می‌شود. ادامه‌ی این احساس ناخوشایند در بدن منجر به تیک می‌شود.

مراجعه به پزشک

در بیش‌تر موارد تیکِ عصبی مشکل جدی و خطرناکی نیست و منجر به تخریب مغز نخواهد شد.. در واقع در صورت جدی نبودن مشکل، به همان سرعتی که ظاهر شده است، برطرف می‌شود.

ولی در برخی موارد که علائم آن آزاردهنده و جدی‌تر هستند، یا کودکتان دچار چنین مشکلی است، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. به طور کلی در صورت مشاهده‌ی علائم زیر مراجعه به پزشک ضروری است:

• بروز اختلال و مشکل در فعالیت‌های روزانه به‌خاطر تیک
• روند افزایشی شدت دفعات وقوع تیک عصبی
• آسیب جسمی ناخواسته‌ی فرد به خود
• ایجاد مشکلات اجتماعی و عاطفی مانند انزوا، طرد شدن، و آزاردیدن در اثر تیک عصبی
• ایجاد سایر احساسات و عوارض منفی مانند افسردگی، عصبانیت، خودآزاری و غیره در اثر تیک عصبی
  پزشک معالج به منظور تشخیص نوع و علت تیکِ عصبی به دقت به معاینه‌ی بیمار اقدام می‌کند و در صورت تشخیص تیک، کمک شایانی به درمان آن خواهد کرد. اگر تیک عصبی به صورت مرتب ظاهر نشود، بیمار می‌تواند با تصویربرداری از آن بدون اغراق زیاد، علائم اختلالش را به صورت دقیق به پزشک نشان دهد.

درمان تیک عصبی

در صورتی که علائم تیکِ عصبی چندان جدی و شدید نباشد، معمولا با درمان‌های خانگی برطرف خواهد شد. به عنوان مثال تلاش برای کاهش استرس و خستگی‌های روزمره موجب خواهد شد که این اختلال تا میزان زیادی از بین برود.
اما درصورت بروز تاثیرات منفی و اختلال در زندگی عادی و روزمره‌تان، لازم است پزشک برای انجام یک یا ترکیبی از درمان‌های زیر اقدام کند.
روش‌های روان درمانی شامل:ERP که به ‌معنای قرارگیری بیمار در حالت تیک با عادت‌کردن به آن است. یعنی فرد درگیر تیک عصبی قادر به پیش‌بینی و کنترل آن خواهد بود.
درمان با ایجاد عادات معکوس: در این روش با شکل‌گیری عادت‌های حرکتی در فرد، حرکت‌های ناشی از تیک عصبی خنثی می‌شوند. در واقع با تقویت مستمر عادت‌های حرکتی جدید و خنثی‌کننده‌، پس از مدتی تیک‌های عصبی از بین خواهند رفت.
روش‌های درمان دارویی نیز وجود دارد که در کنار روش‌های روان‌درمانی یا در صورت عدم تاثیر آن‌ها در بهبود بیمار، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

اختلال تیک عصبی چقدر طول می‌کشد؟

با گذشت زمان، برخی تیک‌ها کاملا از بین می‌روند و برخی شدیدتر می‌شوند. گاهی‌ اوقات ممکن است بروز تیک‌ها فقط چند ماه طول بکشد، ولی در بیش‌تر مواقع حتی تا چند سال نیز بیمار را درگیر می‌کند. معمولا این مشکل از حوالی ۸ سالگی تا بلوغ شکل می‌گیرد و بعد از بلوغ حادتر هم می‌شود.

پژوهش‌ها نشان می‌دهد که:

از هر ۳ نفر، ۱ نفر در بزرگسالی هرگز تیکِ عصبی را تجربه نخواهد کرد.
از هر ۳ نفر، ۱ نفر در بزرگسالی فقط تا حدی خفیف، تیک عصبی را تجربه می‌کند.
از هر ۳ نفر، ۱ نفر در بزرگسالی درصورت وقوع تیک عصبی، با علائم و مشکلات شدید مواجه خواهدشد.

دلایل تیک عصبی

علت بروز تیکِ عصبی دقیقا مشخص نشده است. به طور کلی این مشکل به دلیل تغییرات بخش‌هایی از مغز که کنترل حرکات را برعهده دارند، رخ می‌دهد. البته به‌نظر می‌رسد که این اختلال تا حد زیادی ریشه‌ی ارثی و خانوادگی دارد و حتی گاهی به ‌عنوان عوارض مشکلات دیگری مانند اختلال وسواس و بیش‌فعالی در فرد ظاهر می‌شود.
به علاوه، بیماری‌های مانند هانتینگتون و اختلالات مغزی نیز قادر به ایجاد تیک عصبی هستند و مصرف برخی مواد مخدر مانند کوکائین و آمفتامین هم موجب بروز تیک عصبی می‌شود.

[ بازدید : 53 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

مشکلات افراد درگیر با بیش فعالی چیست؟

تابه‌حال در مورد بیش‌ فعالی در کودکان زیاد صحبت شده و بیش‌تر افراد با این اختلال آشنایی دارند ولی بسیاری از شما نمی‌دانید که این اختلال صرفا مخصوص کودکان نیست و در بزرگسالان هم دیده می‌شود. نکته‌ی مهمی که باید به آن توجه کنید این است که معمولا ظهور بیش فعالی در بزرگسالی در افرادی رخ می‌دهد که در کودکی هم به آن دچار بوده‌اند. اگر می‌خواهید در مورد این اختلال و روش‌های درمان آن بیش‌تر بدانید، در ادامه‌ی مطلب با ما همراه باشید.

تعریف اختلال کم‌توجهی بیش ‌فعالی (ADHD)

اختلال کم‌‌توجهی بیش‌ فعالی یا ADHD، اختلالی است علاوه بر کودکان، در بزرگسالان نیز رخ می‌دهد. مطابق بررسی‌ها حدود ۴ تا ۵ درصد از بزرگسالان در آمریکا به این اختلال مبتلا هستند. البته معمولا درصد کمی از افراد، در فرایند تشخیص و درمان آن قرار می‌گیرند.

چه کسانی در بزرگسالی به بیش‌ فعالی دچار می‌شوند؟

به طور معمول هر فردی که در کودکی دارای این اختلال بوده، در بزرگسالی هم دچار آن خواهد شد. ممکن است در برخی از این بیماران، به دلیل عدم تشخیص‌ و درمان در کودکی، بعدها در زندگی به مرور زمان این بیماری در بزرگسالی‌شان تشخیص‌ داده شود. با وجود اینکه برخی کودکان مبتلا به این اختلال، این مرحله را پشت سر می‌گذارند، ۶۰ درصدشان در بزرگسالی هنوز هم با آن درگیر خواهند بود. اختلال کم‌‌توجهی بیش ‌فعالی که در ادامه به‌طور خلاصه «بیش‌ فعالی در بزرگسالان» نامیده می‌شود، در زنان و مردان به‌طور مساوی، بروز می‌کند.

نشانه‌ها و علائم اختلال بیش ‌فعالی در بزرگسالان

در صورت ابتلا به بیش ‌فعالی بزرگسالان، احتمالا در انجام فعالیت‌های زیر با مشکل مواجه خواهید بود.

• تمرکز کردن
• دنبال‌ کردن دستورالعمل‌ها
• سازماندهی وظایف
• به‌خاطر سپردن اطلاعات
• انجام‌ به‌موقع کارها
  این موارد منجر به بروز اختلالاتی در روند زندگی روزمره‌ی شما برای مثال، در منزل، محل تحصیل یا شغلتان خواهد شد. البته اقدام برای درمان و یادگیری روش‌های مدیریت و کنترل بیش ‌فعالی می‌تواند در کاهش تاثیرات منفی مفید باشد. بیش‌تر مبتلایان بزرگسال موفق به یادگیری روش‌های تطبیق با شرایط بیماری‌شان می‌شوند و می‌توانند از نظر شخصیتی رشد کنند و به اهدافشان دست یابند.

چالش‌های پیش روی بزرگسالان بیش ‌فعال

• افسردگی
• اضطراب
• تأخیر و فراموشی مزمن
• خستگی مزمن
• نوسانات خلقی
• مشکل در تمرکز هنگام مطالعه
• مشکل در محل کار
• اعتمادبه‌نفس کم
• مشکل در کنترل خشم
• تکانشگری
• تحمل پایین در برابر ناامیدی‌ها
• مهارت‌ ضعیف در سازمان‌دهی
• مشکل در برقراری ارتباط
• بی‌انگیزگی
• به تعویق ‌انداختن کارها (فردافکنی یا تعلل)
• اعتیاد و مصرف مواد

میزان مشکلاتی که این چالش‌ها در زندگی‌تان ایجاد می‌کنند یا حتی این‌که با کدام مشکل مواجه شوید، در افراد مختلف متفاوت است. هیچ دو بزرگسالی که دچار این اختلال هستند، علائم و چالش‌های مشابه نخواهند داشت. برای مثال شما ممکن است در موضوع مورد علاقه‌تان انگیزه و اشتیاق داشته باشید یا قادر به تمرکز باشید، بعضی از مبتلایان به این اختلال ممکن است منزوی و ضداجتماعی باشند، درحالی‌که برخی نیز اجتماعی هستند و با دیگران به راحتی رابطه برقرار می‌کنند.

سابقه‌ی مشکلات بزرگسالان بیش ‌فعال در مدرسه

مبتلایان به این اختلال به طور معمول در مدرسه با مشکلاتی مواجه بوده‌اند. برای مثال؛

• اجبار به تکرار یک پایه
• عدم نشان دادن عملکرد قابل انتظار در مدرسه
• سابقه‌ی اخراج از مدرسه

مشکلات در محل کار

• تغییر زیاد شغل و ارائه‌ی عملکرد ضعیف در محیط کار
• نارضایتی از شغل خود و نرسیدن به موفقیت‌های شغلی

مشکلات بزرگسالان بیش ‌فعال در زندگی

• احتمال بیش‌تر برای وقوع تصادف
• احتمال بیش‌تر برای مصرف سیگار
• احتمال بیش‌تر برای مصرف الکل یا مواد مخدر
• درآمد و نقدینگی کم‌تر
• درگیری با مشکلات روانی نظیر افسردگی و اضطراب
• مشکل در برقراری ارتباط
• مشکلات زناشویی بیش‌تر
• احتمال بیش‌تر در جدایی و طلاق
• ازدواج‌های متعدد

روش‌های تشخیص بیش فعالی بزرگسالان

لازم است برای تشخیص این اختلال به روانپزشکی مراجعه کنید که در زمینه‌ی درمان و تشخیص بیش فعالی بزرگسالان تجربه داشته باشد. در این صورت پزشک با استفاده از یکی یا ترکیبی از روش‌های زیر به تشخیص بیماری‌تان اقدام خواهد کرد.

• انجام یک تست فیزیکی برای اطمینان از این‌که سایر مشکلات پزشکی‌تان، باعث ایجاد علائم بیش فعالی نشده باشد.
• تجویز چند آزمایش خون
• توصیه برای انجام آزمایش‌های روان‌شناسی
• پرسش و بررسی در مورد سوابق پزشکی‌تان

متخصصان، سن خاصی را برای تشخیص اولین علائم بیش‌ فعالی بزرگسالان تعیین نکره‌اند، ولی در این نکته توافق وجود دارد که در بزرگسالی، این اختلال ناگهانی ظاهر نخواهد شد. به همین دلیل معمولا پزشک متخصص در مورد رفتارها و علائمی که در کودکی داشته‌اید، سوالاتی مطرح و مواردی را بررسی می‌کند. برای مثال:

• بررسی سوابق تحصیلی و تاریخچه‌ی رفتارتان در مدرسه. به همراه سابقه‌ی بی‌توجهی و عدم تمرکز یا عدم موفقیت با وجود داشتن توانایی و استعداد
• مشورت با والدین‌تان در مورد علائم احتمالی بیش فعالی در کودکی
• سابقه‌ی مشکلات در برقراری ارتباط با بچه‌ها در مدرسه یا سابقه‌ی یادگیری دشوار
• سابقه‌ی این بیماری در خانواده (به دلیل این‌که احتمالا این مشکل به‌صورت ژنتیکی در بعضی خانواده‌ها بیش‌تر وجود دارد)

روش‌های درمان

در صورت تشخیص اختلال بیش‌فعالی بزرگسالان توسط پزشکتان ، لازم است با همکاری هم، یک برنامه‌ی درمانی مخصوص خودتان را طراحی کنید. که می‌تواند شامل دارو، جلسات درمانی، ارائه‌ی اطلاعات بیش‌تر در مورد اختلال و یادگیری روش‌های برخورداری از حمایت خانواده باشد.

با رعایت این موارد زیر نظر پزشک قادر خواهید بود که بر چالش‌های این اختلال در زندگی روزمره‌‌تان غلبه کنید و احساس بهتری داشته باشید.
تکته‌ی قابل توجه این است که پزشک برای تجویز یک برنامه‌ی درمانی مؤثر و کامل برای شما، باید کاملا از همه‌ی شرایط‌تان مطلع باشد. چون افراد مبتلا به این اختلال، معمولا شرایط مختلف و اختلال‌های دیگری را هم تجربه می‌کنند. برای مثال ممکن است اختلال وسواس فکری عملی، اختلال در یادگیری، اضطراب یا سایر اختلال‌های خلقی یا حتی وابستگی به الکل و مواد مخدر هم داشته باشید.

داروهای موثر در درمان بیش فعالی بزرگسالان

داروهای محرک

معمولا برای بزرگسالانی که به اختلال بیش فعالی مبتلا هستند، داروهای محرک تجویز می‌شود. تحقیقات نشان دهنده‌ی بهبود قابل توجه در علائم دو سوم از بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی، پس از مصرف این داروها است. نمونه‌هایی از داروهای محرک شامل:

• دگزامفتامین (Dextroamphetamine) و آمفتامین
• دکس متیل فنیدات (Dexmethylphenidate)
• متیل فنیدات (Methylphenidate)
• لیز دگزامفتامین (Lisdexamfetamine)
• دکسترو آمفتامین (Dextroamphetamine)
  البته مانند هر داروی دیگری، مصرف این داروها نیز با عوارضی و ویژگی‌هایی همراه است. مانند:
  سخت‌بودن زمان‌بندی: برای مثال، در صورتی که مبتلایان تصمیم بگیرند که شب‌ها مصرف قرص را قطع کنند، ممکن است در انجام کارهای روزمره و رانندگی، قادر به حفظ تمرکزشان نباشند. هر چقدر دیرتر این دارو مصرف شود، فرد به منظور رسیدن به آرامش بیش‌تر برای مصرف الکل وسوسه می‌شود.
  فراموش‌کردن مصرف: در صورتی که داروهای محرک دارای تأثیر کوتاه‌مدت، جایگزین داروهای قوی‌تر و بلندمدت شوند، به سرعت تاثیرشان را از دست می‌دهند و با در نظر گرفتن امکان ابتلا به فراموشی در برخی مبتلایان به بیش فعالی، احتمال فراموش کردن مصرف چندباره‌ی داروها در طول روز بالا می‌رود.
  اعتیادآوربودن: محرک‌ها جزء مواد دارویی کنترل‌شده هستند، یعنی می‌توانند مورد سوء استفاده قرار بگیرند. برخی از مبتلایان به بیش‌ فعالی، پس از مدتی مشکلاتی در مورد سوء مصرف دارو پیدا می‌کنند یا ممکن است در گذشته چنین مشکلی داشته باشند.

داروهای غیرمحرک

احتمال دارد که پزشکان برای بیش فعالی داروهای غیرمحرک هم تجویز کنند. در واقع ممکن است این داروها به تنهایی یا همراه با داروهای محرک تجویز شوند. داروهای غیرمحرک عبارت است از:

• گوانفاسین (Guanfacine)
• اتوموکستین (Atomoxetine)
• کلونیدین (Clonidine)

جلسات درمانی و درمان‌های رفتاری

احتمالا برنامه‌های درمانی شما به غیر از دارو شامل موارد زیر نیز هست:

• درمان‌های شناختی و رفتاری برای بهبود اعتماد به ‌نفس
• آموزش‌های ریلکسیشن و مدیریت استرس به منظور کاهش اضطراب و استرس
• مربی‌گری زندگی برای کمک به تعیین اهداف، رعایت نظم و انجام وظایف شغلی و زندگی
• مربی‌گری شغل برای حمایت از شما را در مسائل کاری و در محل کار، برقراری روابط کاری بهتری و بهبود عملکرد شغلی
• ارائه اطلاعات کامل و درمان خانوادگی این موارد به شما و نزدیکان‌تان به منظور رسیدن به درک بهتر در مورد بیش فعالی و تاثیر آن در زندگی روزمره

فعالیت‌های مفید برای مدیریت بیش فعالی

با انجام فعالیت‌های زیر خودتان می‌توانید تاحدی موفق به کنترل و مدیریت اختلال بیش‌ فعالی شوید زندگی عادی و دور از هر مشکلی داشته باشید:

1. مصرف داروهای تجویز شده طبق دستور پزشک
هر نوع داروی تجویزی توسط پزشک متخصص برای درمان اختلالاتی که با آن‌ها مواجه‌اید را درست طبق دستور پزشک‎تان مصرف کنید. در صورت فراموش کردن یک بار خوردن دارو، لازم نیست دفعه‌ی بعد برای جبران، دوز دارو را دو برابر کنید. در صورت بروز هرگونه مشکل یا عوارض جانبی، در اولین فرصت آن را با پزشک خود مطرح کنید.
2. تخلیه‌ی انرژی اضافه
اگر احساس بی‌قراری یا داشتن انرژی اضافه دارید، با انجام فعالیت‌هایی مانند تمرینات ورزشی یا سرگرمی مورد علاقه‌تان، این انرژی اضافه را تخلیه کنید.
3. برنامه‌ریزی
با تهیه‌ی فهرستی عملی و منطقی از کارهای روزانه‌‌تان، تلاش کنید که تک‌تک این وظایف را به انجام برسانید. از دفترهای برنامه‌ریزی روزانه استفاده کنید، برای خودتان یادداشت بگذارید و حتی در صورت لزوم با استفاده از یادآور ساعت انجام وظایف مختلف را به خودتان یادآوری کنید.
4. تنفس آرام
اگر به واکنش‌های پرخاشگرایانه مانند بحث با دیگران گرایش دارید، این برانگیزش را کنترل و متوقف‌ کنید. برای مثال، قبل از هر واکنشی، درحالی‌که به ‌آرامی نفس می‌کشید، تا ده بشمارید. اشتیاق برای این رفتارهای ناگهانی معمولا با انجام این تکنیک به همان سرعت که ایجاد می‌شوند، از بین می‌رود.
5. کمک گرفتن از دیگران
همه‌ی ما گاهی نیاز داریم تا از دیگران کمک‌ بگیریم. پس از درخواست کمک از دیگران، نترسید. در صورت داشتن تفکرات و رفتارهای مخرب، برای کنترل آن‌ها از ایده‌ها و روش‌های مشاور کمک بگیرید.
6. حذف عوامل ایجادکننده‌ی حواس‌پرتی
اگر در اطراف‌تان عواملی وجود دارد که حواس‌تان را پرت می‌کند، مانند صدای محیط، تلویزیون یا موسیقی، یا از هدفون استفاده کنید، یا به مکان آرام‌تری بروید یا از اطرافیانتان بخواهید که محیط آرام‌تری برای‌تان فراهم کنند تا شما قادر به تمرکز کردن باشید.

[ بازدید : 40 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

استرس و اضطراب

معمولا برای بیش‌تر افراد تفاوت میان استرس و اضطراب مشخص نیست. حتی بیش‎‌تر افراد فکر می‌کنند هر دو یک چیز هستند و این دو واژه را به‌جای یک‌دیگر استفاده می‌کنند. با وجودی که هر دو واژه‌ی استرس و اضطراب برای بیان احساسات و افکار منفی به‌کار می‌روند، ولی در واقع دو اختلال روانی جدا از هم هستند. درک تفاوت استرس و اضطراب، نیاز به دقت زیادی دارد و شاید دلیل این‌که مردم تفاوتی بین استرس و اضطراب قائل نمی‌شوند، این باشد که نشانه‌های جسمانی که در هنگام استرس و اضطراب حس می‌کنند همسان است. علائم مختلفی مانند افزایش ضربان قلب، تنش و ناراحتی در ماهیچه‌ها، و بی‌خوابی ممکن است هنگام وقوع هر دوی این حالات نمود پیدا کند. در این مقاله تفاوت استرس و اضطراب را بررسی خواهیم کرد تا شما با شناخت دقیق هر یک از این اختلالات بتوانید زودتر به مشکل خود پی ببرید و حال‌تان را سریع‌تر خوب کنید.

آیا فکر می‌کنید تفاوت استرس و اضطراب بی‌معنی است؟

روشن‌ترین تفاوت میان استرس واضطراب این است که استرس دلیل مشخصی دارد، ولی برای اضطراب دلیل خاصی نمی‌توان یافت. به علاوه استرس معمولا، تجربه‌ای موقتی است، در حالی ‌که اضطراب، یک مشکل دائمی و رایج درباره‌ی سلامت روح و روان افراد است.
استرس واکنش بدن در برابر تغییرها و چالش‌هاست و از نظر مدت ‌زمان و شدت، در افراد مختلف متفاوت است. اضطراب، حالتی از احساس هراس و ترس و نگرانی است. زمانی‌که مرز میان استرس و اضطراب در نظرتان بسیار باریک شد، به خودتان یادآوری کنید که استرس می‌تواند محرکی برای ایجاد اضطراب باشد و اضطراب می‌تواند یک نمود بیرونی از استرس حاد باشد.

استرس، حاصل محرک و فشار بیرونی

استرس واکنشی به مشکلات و فشارها، و اضطراب واکنشی به استرس‌ها است. ولی غالبا افرادی که اضطراب دارند، معمولا تحت فشار عوامل استرس‌زای بیرونی نیز هستند. پس برای شناسایی دقیق تفاوت میان استرس و اضطراب، باید به‌دقت حال‌واحوال خود را بررسی کنید. اگر عواملی مانند فشار امتحان، پروژه‌ها‌ی کاری، تکالیف مدرسه یا انتظارات بیش از حد اطرافیانتان منجر به خستگی و آشفتگی‌تان شده است، پس دچار استرس شده‌اید.
ولی در صورتی که به طور کلی احساس ترس و ناراحتی وجودتان را احاطه کرده است، و بیش از این‌که نگران امروزتان باشید، از آینده‌تان هراس دارید، یا اگر عاملی که باعث نگرانی‌تان شده به‌طور روشن و از نزدیک در زندگی‌تان تأثیرگذار نیست، یا علت نگرانی‌هایتان را درک نمی‌کنید؛ باید گفت بیش‌تر دچار اضطراب هستید تا استرس. مطابق تعاریف علمی متخصصان، استرس به معنی احساس قرارگرفتن تحت فشارهای روانی و احساسی است، درحالی‌که اضطراب، احساسی است شامل نگرانی، ناراحتی، و ترس.

چرا درک تفاوت استرس و اضطراب، این‌قدر اهمیت دارد؟

استرس زمانی به پایان خواهد رسید که رویدادی که آن را ایجاد کرده، تمام ‌شود. اگر صرفا دچار استرس هستید، برای رفع آن باید منبع و عامل اصلی این استرس را پیدا و برای رفع آن تلاش کنید.

دیوید اشپیگل (David Spiegle) استاد علوم‌رفتاری و روان‌پزشکی دانشگاه استنفورد در مورد تفاوت میان این دو اختلال می‌گوید: «تفاوت کلیدی میان استرس و اضطراب، در احساس درماندگی است… اراده داشته باشید و با استرس‌‌تان مبارزه کنید. همین مبارزه از احساس درماندگی شما خواهد کاست.» جالب است بدانید استرس در بیش‌تر مواقع با اقدامی عملی برطرف می‌شود، اما حل مشکل اضطراب به مشاوره، دارودرمانی و مراجعه به متخصص نیاز دارد.

تداوم اضطراب پس از برطرف شدن مشکل

به طور کلی داشتن اضطِراب در زندگی افراد اجتناب‌ناپذیر است و همه ما تاکنون سطحی از اضطراب را تجربه کرده‌ایم. گاهی مشکلات کاری و شبیه به آن به اضطراب، بی‌خوابی و حتی ترس‌های مرضی اجتماعی منجر می‌شوند. ولی اگر خودتان مشکلات‌تان را مدیریت و با آن‌ها مقابله نکنید، تجربه‌ی استرس و اضطراب در زندگی‌تان همیشگی خواهد بود. برای مثال در مورد مشکلات کاری، حتی اگر برای برطرف کردن اضطرابی که برای‌تان به‌همراه می‌آورد، تصمیم به ترک آن شغل هم بگیرید، مطمئن باشید در شغل بعدی نیز با استرس‌ها و اضطراب‌های جدیدی مواجه خواهید شد.

همواره به خودتان یادآوری کنید که استرس و اضطراب در زندگی همه وجود دارند. پس شما با مسئله‌ا‌ی دشوار و غیرقابل حل مواجه نیستید. باید بدانید استرس بر اثر عاملی به‌وجود می‌آید که شما را تحت فشار قرار داده، و استمرار آن عامل موجب وقوع اضطراب می‌شود. در واقع اضطراب، حالت ناخوشایندی از احساسات است که حتی پس از رفع عامل استرس هم باقی می‌ماند. استرس می‌تواند به اضطراب منجر شود.

کدام بدتر است؟ استرس یا اضطراب؟

با توجه به این که استرس موتور محرکه‌ی اضطِراب است، ولی بهتر است توجه داشته باشید زمانی که اضطراب مزمن و دائمی شود، لازم است حتما به‌طور ویژه و صرف نظر از این‌که نتیجه‌ی استرس است، اقدام به درمان آن شود.
معمولا طرافیان افراد برای حل مشکل اضطرابشان به اشتباه سفر، مهمانی و تفریح را توصیه می‌کنند. ولی این راهکارهای موقتی در درمان اضطرابِ مزمن و اساسی موثر نیست. فردی که استرس دارد، از علت آن مطلع است، ولی اضطِراب به دلیل عدم آگاهی نسبت ‌به علت آن، به مشکل بزرگی تبدیل خواهد شد.

نگرانی‌های بی‌دلیل ناشی از اضطراب

بیشتر علائم استرس و اضطراب، یکی و مشابه هستند. مانند کج‌خلقی، اختلال در خواب، ازدست‌رفتن تمرکز و ناراحتی در ناحیه معده. ولی مورد متمایزی که باید به آن توجه کنید، نگرانی و هراس همیشگی در اضطراب است. تمام مشکلات مربوط به اضطراب یک اشتراک دارند: ترس و نگرانی همیشگی و بی‌دلیل مخصوصا در مورد مسائلی که هنوز روی نداده‌اند. مثلا: «اگر مدیرم عوض شود و مدیر جدید مرا اخراج کند، نمی‌توانم کرایه خانه‌ام را پرداخت کنم و صاحبخانه مرا بیرون می‌اندازد.» از خودتان بپرسید چرا باید برای مشکلی که هنوز پیش نیامده و احتمال وقوع آن کم است، رنج ببرید؟

اضطراب و استرس چگونه درمان می‌شوند؟

اولین گام برای درمان استرس و اضطراب، تشخیص آن‎ها از یک‌دیگر است. به دلیل این‌که درمان این دو اختلال با هم تفاوت اساسی دارد و اقدام مناسب برای درمان آن‌ها موجب بازگشت سلامت روح و روان شما خواهد شد.

حملات پانیک؛ اضطراب شدید

امروزه از عبارت «حمله‌ی پانیک» هم به‌اشتباه در مورد اضطراب و استرس نام برده می‌شود. واقعیت این است که هر شوک و وحشت ناگهانی به‌معنای پانیک نیست. بلکه حمله‌ی پانیک، به‌معنای هجوم ناگهانی نگرانی و ترس بسیار شدید است.
علائم حملات پانیک معمولا به‌شکل افزایش ضربان قلب، عرق‌کردن، لرزش، درد در قفسه‌ی سینه، حالت تهوع، احساس خفگی، سردی و بی‌حسی در دست‌ها و صورت نمود می‌یابد.در این حملات فرد فکر می‌کند که دچار سکته شده است. حملات پانیک معمولا به طور ناگهانی ایجاد می‌شوند و زمان آن‌ها بین ۱۰ تا ۲۰ دقیقه است. برخی نشانه‌های بیرونی آن هم ممکن است در حدود ۱ ساعت به طول بینجامد.
معمولا افراد پس از وقوع این حملات برای اولین‌بار، آن را با حمله‌ی قلبی اشتباه می‌گیرند و به اورژانس مراجعه می‌کنند. این نشان می‌دهد که حملات پانیک بسیار جدی‌تر از شوک و ناراحتی‌های کوچک روزمره هستند. حملات پانیک نتیجه‌ی اضطرابِ مزمن‌ هستند و لازم است به تفاوت آن‌ها با استرس و اضطراب توجه شود.

با حملات پانیک چگونه برخورد کنیم؟

اگر تاکنون حملات پانیک را تجربه کرده باشید، بهتر است بدانید که جرئی از نشانه‌های اضطِراب است و برای درمان آن باید به متخصص مراجعه کنید. حل این مشکل به‌تنهایی امکان‌پذیر نخواهد بود. از افرادی که به آن‌ها اعتماد دارید، کمک بگیرید. حتی صحبت کردن باعث می‌شود احساس بهتری پیدا کنید. برای رفع مشکلات روحی و روانی لازم است قاطعانه تصمیم بگیرید و با تکیه بر اراده درونی‌تان، برای رفع آن‌ها اقدام کنید. نداشتن استرس‌ها و اضطراب‌ها در دنیای امروزه تقریبا غیرممکن است، اما شما می‌توانید با اعتمادبه‌نفس و اراده بر آن‌ها غلبه کنید.

[ بازدید : 42 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]