آنژیوگرافی مغز

آنژیوگرافی مغز از کاتتر، تصویربردار با اشعه ایکس و تزریق مواد کنتراست استفاده می کند تا رگ های خونی مغز برای ناهنجاری هایی مانند آنوریسم مغز و بیماری مانند آترواسکلروز، بررسی شوند. آنژیوگرافی روشی است که دقیق‌ترین اطلاعات از عروق را تهیه ودر اختیار جراح یا متخصص مغز و اعصاب قرار می‌دهد. با توجه به این اطلاعات، متخصص می‌تواند برخی از بیماری‌ها را بدون نیاز به عمل جراحی باز، درمان کند یا در صورت نیاز به عمل ، این اطلاعات، متخصص را در انجام سریع و دقیق این امر کمک می‌کند. آنژیوگرافی مغز تصاویری بسیار دقیق و واضح را از را از رگ های خونی در اختیار قرار می دهد.

پزشک شما درمورد نحوه ی آماده سازی، از جمله هرگونه تغییرات در برنامه داروهایتان آموزش های لازم را خواهد داد. درباره ی شرایطتان با پزشک خود حتما صحبت کنید. اگر حامله هستید، اخیرا دچار بیماری شدید، داروی خاصی مصرف می کنید یا به مواد کنتراست ید دار حساسیت دارید به پزشک خود اطلاع دهید.

در حال حاضر آنژیوگرافی به منظور تشخیص، به صورت سرپائی از طریق کشاله ران یا مچ دست انجام می‌شود. ابتدا از طریق یک کاتتر که وارد فضای داخلی عروق و تا مبدأ عروق مورد بررسی هدایت می شود، ماده به ابتدای رگ مورد بررسی تزریق و سپس تصویربرداری رادیوگرافیک انجام می‌شود. عروقی که دچار اتساع، تنگی یا انسداد شده اند در تصویر کاملاً مشخص هستند.

آنژیوگرافی مغز در چه مواردی مورد استفاده قرار می گیرد؟

پزشکان از این روش برای تشخیص یا تایید ناهنجاری ها در رگ های خونی مغز استفاده می کنند از جمله :

• آنوریسم مغزی، کیسه یه بقایایی که در شریان برا ثر ضعف دیواره ی آن به وجود آمده.
• آترواسکلروز، تصلب شرایین.
• ناهنجاری های عروق کرونر،انسداد رگ های خونی که مانع جریان طبیعی خون در مغز می شود.
• واسکولیت، التهاب عروق خونی که عموما باعث تنگ شدن آن ها می شود.
• تومور مغزی.
• لخته خون.
• پارگی در یک شریان.
• سکته مغزی.

آنژیوگرافی مغز در موارد زیر انجام می شود :

• برای ارزیابی شریان های سر و گردن قبل از عمل جراحی.
• برای ارائه اطلاعات اضافه تر در مورد ناهنجاری های دیده شده در ام آی آی MRI یا سی تی اسکن مغز، مانند عرضه خون به تومور.
• برای آماده شدن برای سایر درمان های پزشکی، مانند برداشتن تومور.
• این روش همچنین می تواند برای تشخیص علت علائم زیر استفاده روش :
• سردرد شدید
• لکنت زبان
• سرگیجه
• تاری دید یا دید دوبینی
• ضعف یا بی حسی
• از دست دادن هماهنگی و تعادل

مراحل آمادگی قبل از آنژیوگرافی مغز چیست؟

تمام داروهایی که مصرف می کنید شامل مکمل های گیاهی، آلرژی هایی که دارید به خصوص به داروهای بیهوشی عمومی یا مواد کنتراست ید دار، باید به پزشک خود اطلاع دهید. پزشک ممکن است شما را از مصرف آسپیرین یا دارهای ضدالتهابی غیر استروئیدی تا مدتی قبل از عمل منع کند.

اگر در طی این عمل به شما آرامبخش بخواهد داده شود، تا 4 یا 8 ساعت قبل از عمل نباید بنوشید یا غذا بخورید.

تجهیزات آنژیوگرافی مغز چگونه هستند؟

در این عمل تجهیزات اشعه ی ایکس استفاده می شود.

کاتتر یک لوله ی پلاستیکی است که بصورت عروقی استفاده می شود و بسیار نازک است. کاتتر درون عروق بزرگ قرار گرفته و در جای خود ثابت می شود و بسیار انعطاف پذیر است.

کاتتر از طریق برشی کوچک که توسط سوزن ایجاد شده، وارد شریان کشاله ران می شود. با استفاده از هدایت اشعه ایکس، بدون درد به عروق گردن که خون را به مغز می رسانند هدایت می شود.

سایر تجهیزات مورد استفاده در این روش عبارتند از :

• تزریق داخل وریدی IV
• دستگاه سونوگرافی
• دستگاه هایی که شربان قلب و فشار خون شما را کنترل می کند.

آنژیوگرافی مغز چگونه کار می کند؟

اشعه ایکس از طریق اکثر اشیا از جمله بدن عبور می کند. اساس ایکس ری آنژیوگرافی مشابه ایکس ری های معمولی است. تنها تفاوت آنژیوگرافی با ایکس ری در این است که اشعه ایکس توسط تشدیدکننده‌های تصویر و نتایج تصویر با TV camera نمایش داده می‌شود. در سیستم‌های آنژیوگرافی جدید، هر فریم از سیگنال TV آنالوگ به فریم دیجیتال تبدیل شده و در حافظه کامپیوتر ذخیره می‌شود.

در طول عمل و پس از انجام آنژیوگرافی مغز چه احساسی را تجربه می‌کنید؟

ممکن است در هنگام ورود سوزن به رگ‌هایتان در تزریق داخل وریدی IVو زمان تزریق بی حسی موضعی، کمی احساس درد و سوزش داشته باشید. بیش‌تر این احساس در ناحیه برش پوست است که با بی حس کننده‌ی موضعی بی حس شده است. به علاوه ممکن است هنگامی که سوزن داخل ورید یا شریان قرار می‌گیرد، احساس فشار کنید.

اگر فرایند آنژیوگرافی مغز با آرامش انجام شود، تزریق آرام‌بخش داخل وریدی IV باعث می‌شود قبل از عمل احساس آرامش، خواب آلودگی و راحتی کنید که بستگی به میزان تاثیر بی حسی در بدنتان دارد.

ممکن است در زمان ورود کاتتر نیز کمی احساس فشار کنید که جدی نخواهد بود.

همانطور که ماده کنتراست در حال عبور از بدنتان است، ممکن است احساس گرما داشته باشید که البته به سرعت فروکش می‌کند.

ممکن است از شما خواسته شود تا کاملا بی‌حرکت بمانید تا زمانی که تصاویر x-rayگرفته شوند.

احتمالا سخت‌ترین بخش فرایند آنژیوگرافی مغز برای شما چندین ساعت ماندن روی تخت خواهد بود.

پس از تکمیل فرایند، کاتتر توسط رادیولوژیست خارج می‌شود. برای جلوگیری از هر گونه خونریزی از محل برش، باید محل با استفاده از دستگاه بستن عروق یا با فشار دادن، بسته شود. فشار ممکن است با دست یا با استفاده از گیره‌ی مخصوص اعمال شود که عموما بسته شدن کامل ناحیه برش داده شده ده دقیقه به طول می‌انجامد. اگر رادیولوژیست بر استفاده از دستگاه بستن عروق تاکید کند، پلاگین کوچکی که به عنوان کاتتر قرار داده شده خارج می‌شود و ناحیه مورد نظر به سرعت بسته می‌شود، تا زمان لازم برای بستری ماندن شما پس از عمل کاهش یابد.

قبل از این‌که به خانه بازگردید، لازم است چند ساعت را برای بررسی نتیجه عمل در اتاق ریکاوری بمانید.

اگر کاتتر در کشاله ران قرار داده شود، در مورد مدت زمان خاصی که لازم است پایتان را صاف نگهدارید دستورالعمل‌های خاصی به شما داده می‌شود. این دستورالعمل‌ها بر مبنای تکنیک مورد استفاده در بستن محل برش متفاوت هستند. شما می‌توانید برای کاهش درد و تورم در محل ورود کاتتر از یخ استفاده کنید.

پس از عمل می‌توانید فورا رژیم غذایی معمولتان را ادامه دهید و 8 تا 12 ساعت پس از عمل نیز قادر خواهید بود فعالیت‌های معمول روزانه‌تان را انجام دهید.

در صورت احساس هرکدام از موارد زیر فورا به پزشک خود اطلاع دهید.

– ضعف یا بی‌حسی در ماهیچه‌های صورت، بازوها یا پاها

– لکنت زبان

– مشکلات بینایی

– علائم عفونت در ناحیه ورود کاتتر

– سرگیجه

– درد در قفسه سینه

– دشواری تنفس

– حساسیت پوستی

– دشواری استفاده از اندامی که برش داده شده‌اند.

چه کسی نتایج عمل را بررسی کرده و به شما اطلاع می‌دهد؟

یک رادیولوژیست، پزشکی که به طور ویژه برای نظارت و تفسیر معاینات رادیولوژی آموزش دیده، نتایج را با شما در میان خواهد گذاشت.

ممکن است نیاز به معاینات بعدی باشد. پزشک شما دلیل اصلی نیاز به معاینه دیگر را توضیح خواهد داد. گاهی به دلیل احتمال وجود اختلالات بالقوه که نیاز به بررسی بیش‌تر یا معاینه با تکنیک تصویری خاص دارند، لازم است معاینه بعدی انجام می‌شود. هم‌چنین ممکن است پیگیری معاینات برای نظارت بر تغییر اختلالات در طول زمان، ضروری باشد. گاهی این کار برای بررسی روند درمان یا تغییرات ثابت یا متغیر در طول زمان بهترین راه است.

مزایا و خطرات

مزایا

– آنژیوگرافی مغز ممکن است نیاز به انجام جراحی را از بین ببرد. و اگر پس از آنژیوگرافی هنوز جراحی لازم باشد، بهتر انجام می‌شود.

– آنژیوگرافی مغز عکس‌های دقیق، شفاف و دارای جزئیات بسیاری را از رگ‌های خونی مغز در اختیار ما قرار می‌دهد. این امر به طور ویژه در زمانی که پزشک در حال بررسی روش جراحی یا دیگر درمان‌ها باشد، بسیار مفید است.

– نتایج آنژیوگرافی مغز دقیق‌تر از دیگر روش‌های ایجاد شده توسط سونوگرافی داپلر اولتراسوند یا دیگر عکس‌برداری‌های غیرتهاجمی از رگ‌های خونی است.

– استفاده از کاتتر ترکیب تشخیص و درمان را در یک روش واحد امکان‌پذیر می‌کند.

– پس از معاینه با x- ray هیچ اشعه‌ای در بدن بیمار باقی نمی‌ماند.

– x- ray معمولا در محدوده تشخیصی معمول برای این معاینات، عوارض جانبی به دنبال ندارد.

خطرات

– همواره احتمال کمی برای ابتلا به سرطان ناشی از قرار گرفتن در معرض اشعه وجود دارد. با این حال مزیت یک تشخیص دقیق مهم‌تر از توجه به این خطر احتمالی است.

– خطر بسیار کمی در مورد واکنش آلرژیک به تزریق ماده کنتراست وجود دارد.

– اگر سابقه الرژی به ماده کنتراست x- ray داشته باشید، ممکن است رادیولوژیست شما استفاده از داروهای خاصی را برای 24 ساعت پیش از آنژیوگرافی مغز توصیه کند تا خطر واکنش آلرژیک را کاهش دهد. با این حال خطر واکنش آلرژیک ناشی از ماده کنتراست تزریق شده به یک شریان در صورتی که به رگ وارد شود، کم‌تر است.

– زنان باید در صورت احتمال باردار بودن، به تکنسین x- ray یا پزشکشان اطلاع دهند.

– مادران شیرده باید برای شروع تعذیه نوزادشان با شیر، به مدت 24 ساعت پس از تزریق ماده کنتراست صبر کنند.

– خطر واکنش آلرژیک جدی به ماده کنتراستی که حاوی ید باشد بسیار نادر است و بخش رادیولوژی برای برخورد مناسب با این مشکل به خوبی تجهیز شده است.

– اگر دیابت یا بیماری کلیوی دارید، ممکن است کلیه‌هایتان بر اثر ماده کنتراست آسیب ببیند. در بیش‌تر موارد، احتمالا پس از پنج تا هفت روز کلیه‌هایتان عملکرد قبلی خود را باز خواهند یافت.

– هر فرایندی که شامل قراردادن کاتتر در داخل رگ خونی باشد، قطعا خطراتی دارد. این خطرات شامل خطر آسیب به رگ خونی، کبودی یا خونریزی در محل برش، و عفونت است. با این حال، برای کاهش این خطرات همواره موارد احتیاطی در نظر گرفته می‌شود.

– خطر بسیار کمی وجود دارد که در اطراف محل ورود کاتتر لخته خونی تشکیل شده، شریان مسدود شود و نیاز به باز کردن رگ خونی ایجاد شود.

– در صورتی که در طول انجام فرایند آنژیوگرافی مغز، کاتتر پلاک‌های دیواره رگ خونی را تخریب کند و منجر به انسداد جریان خون در مغز شود، خطر سکته مغزی وجود دارد. اگرچه بروز سکته مغزی در اثر عوارض مرتبط با آنژیوگرافی مغز نادر است.

– به ندرت ممکن است کاتتر به دیواره شریان‌ها آسیب بزند، که منجر به خونریزی داخلی می‌شود. هم‌چنین امکان دارد که نوک کاتتر ماده کنتراست را از پوشش داخلی شریان جدا کند، که منجر به انسداد جریان پایین دست در رگ خونی می‌شود. توجه کنید که معمولا کودکان در رگ‌هایشان پلاک ندارند، و مانند بزرگسالان مستعد چنین عوارضی نیستند.

حداقل سازی قرار گرفتن در معرض تابش اشعه

در طول فرایند، برای استفاده از حداقل دوز ممکن اشعه و در عین حال گرفتن بهترین‎ عکس‌ها به منظور بررسی، مراقبت‌های خاصی صورت می‌گیرد. سازمان‌های ملی و بین‌المللی حفاظت رادیولوژی به طور مستمر تکنیک‌های استاندارد مورد استفاده توسط متخصصان رادیولوژی را بررسی و به روز می‌کنند.

سیستم‌های مدرن x-rayبرای حداقل سازی پراکندگی اشعه‌ها، دارای پرتوهای کاملا کنترل شده و روش‌های کنترل دوز هستند. این امر ضمانت می‌کند دیگر بخش‌های بدن که عکس‌برداری نمی‌شود، در معرض حداقل میزان اشعه قرار می‌گیرند.

در هنگام اجرای فرایند آنژیوگرافی مغز، برای کودکان یا نوجوانان، اغلب برای حداقل‌سازی تابش اشعه به تخمدان‎ها یا بیضه‌ها در زیر لگن پوشش سربی قرار می‌دهند.

محدودیت‌های انجام آنژیوگرافی مغز چیست؟

بیماران دارای اختلال عملکرد کلیه، احتمالا کاندیداهای مناسبی برای این عمل نیستند.

بیمارانی که سابقه واکنش آلرژیک به ماده کنتراست حاوی ید برای x-ray دارند، در معرض واکنش بعدی به ماده کنتراست مشابه هستند.

[ بازدید : 50 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

میگرن چیست؛علل و علائم میگرن

میگرن می تواند دردی کوبنده یا ضربان دار را معمولا در یک طرف سر ایجاد کند. علائم همراه با آن اغلب شامل تهوع، استفراغ و حساسیت شدید به نور و صدا می باشد.
حمله های میگرن معمولا بین چند ساعت تا چند روز به طول می انجامند و می توانند دردی ایجاد کند که فرد را ناتوان کند.
علائم هشدار دهنده ی این سردرد با نام آورا AURA معمولا قبل یا هنگام درد بروز می کنند. این علائم شامل هاله های نورانی، نقطه های سیاه یا سوزش در یک طرف سر، دست یا پا است.
درمان های دارویی به جلوگیری از ایجاد بعضی از میگرنها یا کاهش درد آن ها کمک می کند. اگر سردرد های شدید و میگرن دارید حتما با متخصص مغز و اعصاب صحبت کنید تا بهترین درمان سردرد را در اختیار شما قرار دهد. بهترین درمان ها برای این نوع سردرد ترکیبی از درمان های دارویی با اصلاح سبک زندگی می باشد.

علائم میگرن

میگرن اغلب در دوران کودکی، دوران بلوغ یا اوایل جوانی شروع می شود. برای میگرن 4 مرحله را می توان در نظر گرفت که البته افراد مبتلا به آن الزاما تمام این مراحل را تجربه نمی کنند.

1. پرودرم یا پیش نشانه که چند روز یا چند ساعت قبل از سردرد بروز می کند.
2. آورا که بلافاصله قبل از بروز سردرد ظاهر می شود.
3. مرحله ی درد یا مرحله ی سردرد.
4. پست دروم یا پس اثر که عوارض پس از پایان حمله میگرن است.

مرحله ی پرودرم

یک تا دو روز قبل از میگرن شما احتمالا متوجه تغییراتی می شوید که خبر از آمدن آن را می دهند. پیش نشانه در حدود 60 درصد از کسانیکه مبتلا به این بیماری هستند دیده می شود.
این تغییرات شامل موارد زیر هستند :

• یبوست یا اسهال
• تغییرات خلق و خو
• افسردگی یا زودرنجی
• خستگی
• سفتی عضلات به خصوص عضلات گردن
• حساسیت به بو و صدا
• هوس های غذایی
• خمیازه مکرر
• تشنگی و افزایش ادرار

آورا Aura

آورا معمولا قبل یا در حین میگرن اتفاق می افتد. اغلب افراد بدون تجربه ی آورا دچار این سردرد نمی شوند.
آورا پدیده ی عصب شناختی گذرایی و به تدریج در طی چند دقیقه ظاهر می شوند و کمتر از 60 دقیقه به طول می انجامد. آورا اغلب شامل اختلالات بصری مانند : هاله هایی از نور یا دیدن اجسام به صورت زیگزاگ و موج دار است.
گاهی اوقات آورا شامل تغییرات حسی، حرکتی یا اختلال در گفتار و ضعف عضلات نیز می شود.
علائم آورا عبارتند از :

• اختلالات بصری مانند دیدن اشکال مختلف، نقاط روشن یا هاله های نور
• از دست دادن بینایی
• احساس سوزن سوزن شدن در دست یا پا ها
• ضعف یا بی حسی در صورت یا یک سمت بدن
• دشواری در صحبت کردن
• شنیدن صداهایی
• حرکات غیر قابل کنترل

حمله ی میگرن

معمولا اگر میگرن درمان نشود بین 4 تا 72 ساعت طول می کشد. فرکانس حملات از فردی به فرد دیگر متفاوت است. ممکن است. ممکن است فردی در ماه یکبار دچار میگرن شود و فردی دیگر در ماه چندین بار درد به سراغش آید.
در هنگام میگرن شما با موارد زیر روبرو می شوید :

• درد در یک یا هر دو سمت
• درد نبض دار یا کوبنده
• حساسیت به نور، صدا یا گاهی اوقات به بو و لمس شدن
• حالت تهوع و استفراق
• تاری بینایی
• سرگیجه و سبکی سر

پست دروم یا پس اثر

مرحله ی آخر بعد از حمله ی میگرن مشاهده می شود. بعضی از افراد بعد از حمله ی میگرنی احساس سرخوشی و راحتی دارند در حالیکه عده ای دیگر احساس افسردگی و بی قراری می کنند.
به مدت 24 ساعت علائم زیر را تجربه می کنید :

• گیجی
• سرگیجه
• ضعف
• حساسیت به نور و صدا

کی به پزشک مراجعه کنیم؟

میگرن ها اغلب قابل تشخیص و درمان نیستند. اگر به طور مداوم دچار حملات میگرن می شوید و علائم آن را تجربه می کنید، لیستی از حملات و روش درمانی که انجام می دهید تهیه کنید و سپس به پزشک مراجعه کنید تا درباره ی میگرنتان صحبت کنید.
اگر سابقه ی سردرد دارید و تغییر ناگهانی در الگوی سردردتان حس کردید، حتما به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید. به محض مشاهده و تجربه ی هرکدام از علائم زیر فورا به پزشک یا اورژانس مراجعه کنید :

• سردرد خیلی شدید و ناگهانی
• سردرد همراه با تب، گرفتگی گردن، گیجی، تشنج، دوبینی، ضعف، بی حسی یا اختلال در تکلم
• سردرد بعد از ضربه وارد شده به سر، به خصوص اگر با گذشت زمان بدتر شد
• سردرد مزمنی که پس از سرفه، اعمال فشار، کشش یا حرکت ناگهانی بدتر شود
• اگر بالای 50 سال سن دارید و سردرد جدیدی را تجربه کردید.

علت سردرد میگرن

اگرچه علت میگرن هنوز کامل مشخص نیست، با این حال عوامل ژنتیک و محیطی در ایجاد این بیماری نقش دارند. میگرن ممکن است ناشی از تغییرات در مغز و تعامل آن با عصب تریمینال (مسیر درد) باشد.
عدم تعادل در مواد شیمیایی مغز-شامل سروتونین که به تنظیم درد در سیستم عصبی کمک می کند- نیز ممکن است تاثیر گذار باشد. محققان هنوز در حال مطالعه نقش سروتونین در این بیماری هستند.
سطح سروتونین هنگام این نوع سردرد کاهش می یابد. کاهش سطح سروتونین باعث رهایش نوروپپتید ها از اعصاب ترژمینال به پوسته ی بیرونی مغر یعنی مننژیت می شود. نتیجه ی این اعمال منجر به سردرد میگرن می شود. باقی ترانسمیترها از جمله پپتید وابسته به ژن کلسی تونین، نقش مهمی در ایجاد درد دارد.

عوامل موثر در میگرن

تعدادی از عوامل وجود دارند که باعث ایجاد میگرن می شوند.

تغییرات هورمونی در زنان. به نظر می رسد نوسانات استروژن باعث ایجادسردرد در بسیاری از زنان می شود. زنان با سابقه ی میگرن اغلب قبل یا حین دوره ی قاعدگی که سطح استروژن پایین است، سردردهایشان شروع می شود.
عده ای دیگر حین بارداری یا یائسگی این سردرد هارا تجربه می کنند. داروهای هورمونی از جمله قرص های ضدبارداری ،ممکن است سردرد میگرن را بدتر کند، با این حال عده ای دیگر با مصرف این داروها میزان سردردشان کاهش می یابد.
غذا ها. پنیر، غذاهای شور و غذاهای فرآوری شده از جمله عوامل ایجاد این سردرد هستند. گرسنگی و غذا نخوردن از جمله این موارد هستند.
افزودنی های مواد غذایی. موادی مانند شیرین کننده ی آسپارتام که در بسیاری از غذاها یافت می شود، باعث ایجاد میگرن می شود.
نوشیدنی. الکل، به خصوص شراب و آبجو از عوامل موثر در میگرن هستند.
استرس. استرس در محل کار و خانه.
محرک های احساسی. نور، صدای بلند، بوی قوی، دود سیگار …
تغییرات در الگوی خواب. کم خوابیدن یا زیاد خوابیدن از جمله این موارد هستند.
عوامل فیزیکی. ورزش های شدید جسمانی و فعالیت جنسی.
تغییرات آب و هوا. تغییرات آب و هوا و فشار هوا در ایجاد سردرد شما تاثیر گذار هستند.
داروها. داروهای ضد بارداری و داروهایی مثل نیتروگلیسیرین.

عوامل تشدید کننده ی میگرن

عوامل متعددی باعث می شوند که سردرد شما تشدید شود :

• سابقه خانوادگی. اگر عضوی از خانواده ی شما دچار این بیماری است، احتمال ابتلا به آن در شما نیز افزایش می یابد.
• سن. میگرن در تمامی سنین شروع می شود اما اغلب در دوران بلوغ ظاهر می شود. معمولا در 30 سالگی اوج می گیرد و در دهه های بعد به تدریج از شدت آن کاسته می شود.
• جنسیت. احتمال وقوع میگرن در زنان 3 برابر است. در دوران کودکی، میگرن بیشتر در پسران شایع تر است اما از زمان بلوغ به بعد دختران بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند.
• تغییرات هورمونی. در زنان قبل یا حین دوران قاعدگی سردرد شروع می شود.

عوارض جانبی

گاهی اوقات تلاش برای کنترل دردهای میگرن باعث مشکلاتی می شود از جمله :

دردهای شکمی. بعضی از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن ، ممکن است درد شکمی، خونریزی، زخم و سایر عوارض را داشته باشند، به خصوص اگر در دوز های بالا و مدت طولانی مصرف شوند.
مصرف بیش از حد دارو. مصرف بیش از حد داروهای ضد درد به مدت 10روز در ماه در 3 ماه متوالی،باعث به وجود آمدن عوارض جدی و سردردهای شدید می شوند.
سندروم سروتونین. یک بیماری نادر می باشد که به طور بالقوه تهدید کننده ی زندگی است. این شرایط هنگامی پیش می آید که سطح سروتونین بدن افزایش می یابد.

[ بازدید : 69 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

تنگی کاروتید ؛ علل و علائم تنگی کاروتید

تنگی کاروتید به معنای بسته شدن و تنگ شدن شریان کاروتید در گردن است. تنگی کاروتید زمانی اتفاق می افتد که چربی (پلاک) در عروق خونی ای که خون را به مغز و سر شما وارد می کند، رسوب می کند. انسداد عروق خطر ابتلا به سکته مغزی را افزایش می دهد. زمانی که خون رسانی به مغز قطع شده یا به طور جدی کاهش یابد ، درمان اورژانسی باید انجام شود.
سکته مغزی ، مغز را از اکسیژن محروم می سازد و در عرض چند دقیقه سلول های مغزی شروع به مردن می کنند. سکته مغزی شایع ترین علت مرگ و علت اصلی ناتوانی دائمی در مردم است.
تنگی کاروتید به تدریج پیشرفت می کند. اولین نشانه ی این بیماری سکته یا حمله ی ایسکمی (TIA) است. حمله ی ایسکمی کاهش موقتی خونرسانی به بخشی از مغز می باشد.
درمان تنگی کاروتید معمولا شامل ترکیبی از بهبود لایف استایل و سبک زندگی، مصرف دارو و گاهی اوقات جراحی می باشد.
در اولین مراحل شروع بیماری تنگی کاروتید معمولا علائم و نشانه ای بروز پیدا نمی کند. این وضعیت ممکن است تا مدت ها مورد بی توجهی قرار بگیرد و زمانی برسد که بر اثر اختلال در خونرسانی به مغز ، فرد دچار سکته مغزی یا حمله ی ایسکمی شود.

علائم سکته مغزی و حمله ی ایسکمی عبارتند از :

• ضعف یا بی حسی ناگهانی در صورت یا اندام های دیگر که معمولا در یک طرف بدن رخ می دهد.
• اختلال ناگهانی در صحبت کردن و درک
• اختلال ناگهانی بینایی یک یا هر دوچشم
• سرگیجه ناگهانی یا از دست دادن تعادل
• سردرد ناگهانی و شدید بدون علت

چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورت وجود علائم سکته مغزی حتما به پزشک مراجعه کنید، حتی اگر برای مدت کوتاهی این علائم بروز پیدا کردند.

علت تنگی کاروتید چیست؟

بیماری تنگی کاروتید ناشی از ایجاد پلاک در شریان هایی است که خون را به مغز شما منتقل می کنند. پلاک ها شامل کلسترول ، کلسیم ، بافت فیبری و دیگر باقی ماخنده های سلولی هستند که در مکان آسیب دیدگی درون شریان قرار می گیرند. این فرآیند آترواسکلروز نامیده می شود.
شریان های کاروتید که با پلاک ها مسدود مس شوند، سفت و باریک هستند. این شریان ها در رساندن اکسیژن و مواد مغذی به ساختار های حیاتی مغز که مسئولیت کارهای روزمره ی شما را بر عهده دارند، دچار مشکل می شوند.

عوامل خطر برای تنگی کاروتید

عواملی که خطر ابتلا به بیماری تنگی کاروتید را افزایش می دهند شامل موارد زیر هستند :

• فشار خون بالا. فشار بیش از حد روی دیواره های شریانی می تواند آن هارا تضعیف و آسیب پذیرتر کند.
• مصرف تنباکو. نیکوتین می تواند پوشش داخلی درون شریان ها را تحریک کند. سیگار کشیدن باعث افزایش ضربان قلب و فشار خون می شود.
• دیابت. دیابت باعث کاهش توانایی شما برای پردازش چربی ها می شود و خطر ابتلا به فشار خون بالا و آترواسکلروز را افزایش می دهد.
• سطح بالای چربی خون. سطح بالای کلسترول لیپو پروتئین با چگالی کم و تری گلیسیرید (چربی خون) سبب انباشت پلاک می شود.
• سابقه خانوادگی. خطر ابتلا به بیماری تنگی کاروتید در صورت داشتن سابقه ی خانوادگی بیشتر میشود.
• سن. در سنین بالا شریان ها انعطاف پذیری خود را از دست می دهند و آسیب پذیر تر می شوند.
• چاقی. وزن بیش از حدباعث افزایش احتمال ابتلا به فشار خون، آترواسکلروز و دیابت می شود.
• آپنه خواب. وقفه تنفس در خواب ممکن است خطر ابتلا به سکته مغزی را افزایش دهد.
• ورزش نکردن. ورزش نکردن باعث ایجاد شرایطی می شود که به شریان ها صدمه وارد شود از جمله فشار خون بالا، دیابت و چاقی.

عوارض جانبی تنگی کاروتید

بیماری تنگی کاروتید باعث 10 تا 20 درصد از سکته ها می شود.
بیماری تنگی کاروتید می تواند به خاطر عوامل زیر باعث سکته مغزی شود :

• کاهش جریان خون. شریان کاروتید ممکن است به قدری تنگ شود که خون کافی برای رسیدن به بخش های مغز نتواند جریان پیدا کند.
• پلاک های شکسته. قسمتی از پلاک ممکن است شکسته شود و به درون شریان های کوچکتر جریان پیدا کند. این تکه های پلاک در یکی از شریان های کوچکتر گیر می کند و باعث ایجاد سدی می شود که جلوی ورود خون به مغز را می گیرد.
• انسداد لخته خونی. بعضی از پلاک ها حالت ترک خوردگی یا سطوح نامنظم در دیواره ی شریان ها ایجاد می کنند. بدن شما به این آسیب ها واکنش نشان می دهد و سلول های خونی را که به روند لخته شدن کمک می کنند به منطقه ی آسیب می فرستند. نتیجه می تواند یک لخته ی بزرگ باشد که جریان خون را به مغز قطع یا کم کند و موجب سکته مغزی شود.

راه های جلوگیری از بیماری تنگی کاروتید

برای جلوگیری یا کند کردن روند بیماری تنگی کاروتید این پیشنهاد ها را در نظر بگیرید.

• سیگار نکشید. در طی چند سال پس از ترک کردن سیگار، خطر ابتلا به سکته مغزی در فردی که قبلا سیگار می کشیده هیچ فرقی با کسی که تا به حال سیگار نکشیده ندارد.
• حفظ وزن مناسب. داشتن اضافه وزن خطر ابتلا به بیماری های دیگر از جمله فشار خون بالا، بیماری های قلبی عروقی، دیابت و آپنه خواب را افزایش می دهد که تمام این موارد به ابتلا به تنگی کاروتید کمک می کنند.
• محدودیت مصرف چربی و کلسترول.
• مصرف کردن انواع میوه ها و سبزیجات. میوه ها و سبزیجات حاوی مواد مغذی مانند پتاسیم، فولات و آنتی اکسیدان ها هستند که ممکن است در برابر حمله ی ایسکمی یا سکته از شما محافظت کند.
• محدود کردن مصرف نمک. نمک(سدیم) اضافی فشار خون را در افراد حساس به سدیم بالا می برد.
• ورزش کردن به طور مرتب. ورزش کردن فشار خون شما را پایین و متعادل نگه می دارد، سطح کلسترول چربی لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) را بالا نگه می دارد-کلسترول خوب- و در کل سلامت بدن را تضمین می کند. همچنین به کاهش وزن کمک و دیابت را کنترل می کند.
• محدود کردن مصرف الکل.
• کنترل کردن بیماری های مزمن. کنترل و مدیریت کردن بیماری هایی همچون دیابت و فشار خون بالا به شریان های شما کمک می کند.

[ بازدید : 47 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

آنوریسم مغزی؛ علت و علائم بیماری آنوریسم مغزی

آنوریسم مغزی یک تورم بادکنک مانند در رگ خونی مغز است. اغلب به نظر می رسد که یک توت آویزان بر روی ساقه است.
آنوریسم مغزی ممکن است پارگی به وجود آورد و باعث خونریزی مغزی و سکته مغزی شود. این نوع سکته مغزی هموراژیک به عنوان خونریزی ساب آراكنوييد شناخته می شود.
نشت یا پارگی عروق درگیر آنوریسم فرد را در خطر مرگ نیز ممکن است قرار دهد و نیازمند درمان سریع است.
اکثر آنوریسم های مغزی مشکلات سلامتی یا علائم خاصی ندارند به همین دلیل اغلب آنوریسم ها در طی آزمایش هایی که برای سایر شرایط و بیماری ها انجام می شود تشخیص داده می شوند.
درمان هایی که برای آنوریسم و رگ های پاره شده انجام می شود از ایجاد پارگی در آینده نیز جلوگیری می کنند.
نوع و شدت خطرات ناشی از پارگی آنوریسم به اندازه ی آن و محلی که پارگی در آن رخ داده بستگی دارد.

آنوریسم مغزی چیست؟

آنوریسم مغزی ناشی از یک اشکال و ضعف در جدار شریان های مغزی است که به تدریج به دلیل بالا بودن فشار داخل عروق، سبب ایجاد حباب و برجستگی می شود، و چون جدار آن ها از جدار طبیعی شریان ها ضعیف تر است ممکن است سبب خونریزی مغزی شود. فشار خون بالا، استعمال تنباکو و مصرف سیگار خطر ابتلا به آنوریسم مغزی را نیز افزایش می دهند.

علائم آنوریسم مغزی

سردرد ناگهانی و شدید از علائم کلیدی آنوریسم مغزی است. این نوع سردرد اغلب به عنوان بدترین سردردی که فرد تجربه کرده شناخته می شود. بیش از 1 درصد از افراد دچار آنوریسم مغزی هستند که هیچوقت باعث بروز علائم یا مشکل خاصی در آن ها نشده. اکثر آنوریسم ها کوچک باقی می مانند و هرگز شناسایی نمی شوند، اما برخی از آن ها به تدریج بزرگتر شده و به بافت ها و عصب های اطرافشان فشار وارد می کنند.

علائم و نشانه های ناشی از آنوریسم مغزی عبارتند از :

• سردرد ناگهانی و شدید
• تهوع و استفراغ
• گرفتگی گردن
• تاری دید یا دوبینی
• حساسیت به نور
• از دست دادن هوشیاری
• گیجی

آنوریسم هایی که پاره شده یا نشت می کنند خطرناک تر هستند و می توانند منجر به سکته مغزی یا مرگ شوند. خون نشت کرده در این نوع آنوریسم، وارد یکی از غشاهای پوشاننده ی مغز (مننژها) و کانال نخاعی می شود. به این نوع شرایط خونریزی زیر عنکبوتیه یا هموراژی ساب آراکنوئید گفته می شود.

آنوریسم نشت کننده

در بعضی موارد، یک آنوریسم ممکن است مقدار کمی خون را نشت دهد. این نشت فقط ممکن است باعث سردرد شدید و ناگهانی شود.

چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورت بروز سردرد بسیار شدید و ناگهانی حتما به پزشک مراجعه کنید.
اگر یکی از اطرافیانتان از سردرد شدید و ناگهانی یا از دست دادن هوشیاری و تشنج شکایت می کند، حتما او را برای معاینه نزد پزشک متخصص مغز و اعصاب ببرید.
بیماری آنوریسم مغزی نتیجه ی تنگ شدن شریان های مغزی است. آنوریسم مغزی معمولا در شاخه های شریان ها به وجود می آیند، زیرا این بخش دارای شریان های ضعیف تری است.
اگرچه آنوریسم ها می توانند در هر نقطه از مغز ظاهر شوند ، اما در شریان های مغز شایع تر هستند.

علت بیماری آنوریسم مغزی

علت بیماری آنوریسم مغزی ناشناخته است، اما تعدادی از عوامل ممکن است خطر این شرایط را افزایش دهند.

عوامل خطرساز

تعدادی از عوامل می توانند موجب ضعف در دیواره ی شریان ها شوند و خطر آنوریسم مغزی را افزایش دهند. بیماری آنوریسم مغزی در بزرگسالان بیشتر از کودکان و در زنان شایع تر از مردان است.
برخی از این عوامل به مرور زمان به وجود می آیند و برخی دیگر به صورت مادرزادی.

عواملی که به مرور زمان به وجود می آیند شامل موارد زیر هستند :

• بالا بودن سن
• سیگار کشیدن
• فشار خون بالا
• استفاده از مواد مخدر به خصوص کوکائین
• مصرف زیاد الکل
• بعضی از انواع آنوریسم مغزی ممکن است پس از آسیب رسیدن به سر یا از عفونت های خاص خونی رخ دهند.

عوامل مادرزادی

اختلالات بافت هم بند از جمله سندروم اهلرز-دنلوس Ehlers-Danlos که رگ های خونی را تضعیف می کند.

بیماری کلیوی پلی کیستیک. یک اختلال ارثی است که منجر به ایجاد کیست های متعدد مملو از مایع در کلیه ها شده و معمولا فشار خون را افزایش می دهد.
تنگی دیواره ی آئورت
ناهنجاری های عروق کرونر مغزی AVM . یک اتصال غیر طبیعی بین شریان ها و رگ های مغز است که جریان طبیعی خون بین آن ها را قطع می کند.
سابقه ی خانوادگی بیماری آنوریسم مغزی. به خصوص فامیل درجه یک مانند پدر و مادر یا خواهر و برادر.

عوارض جانبی بیماری آنوریسم مغزی

زمانی که آنوریسم مغزی پاره می شود، خونریزی معمولا فقط چند ثانیه طول می کشد. خون می تواند باعث آسیب مستقیم به سلول های اطراف شود و بر اثر خونریزی سلول ها آسیب می بینند یا از بین می روند. همچنین فشار داخل جمجمه را افزایش می دهد. اگر فشار بیش از حد افزایش یابد، عرضه ی خون و اکسیژن به مغز ممکن است مختل شود، به این معنا که از دست دادن هوشیاری یا حتی مرگ ممکن است رخ دهد.

عوارض جانبی که می تواند پس از پارگی آنوریسم مغزی ایجاد شود عبارتند از :

خونریزی مجدد. آنوریسم که پاره شده یا نشت کرده است در معرض خطر خونریزی دوباره قرار دارد. خونریزی مجدد می تواند سبب آسیب بیشتر به سلول های مغزی شود.
Vasospasm. بعد از پارگی آنوریسم مغزی، رگ های خونی مغز ممکن است بطور ناگهانی باریک بمانند. این وضعیت می تواند جریان خون را به سلول های مغز محدود کند و موجب آسیب بیشتر سلول ها شود.
هیدروسفالی. هنگامی که آنوریسم مغزی دچار پارگی شود، موجب خونریزی در فضای بین مغز و بافت اطراف (خونریزی سوبارانوئید). خون می تواند گردش مایع اطراف مغز و نخاع (مایع مغزی نخاعی) را متوقف کند.
هیپوناتومی. کاهش سطح یون سدیم خون هیپوناتومی نام دارد. خونریزی سوبارانوئید بر اثر پارگی آنوریسم مغزی می تواند در تعادل سدیم خون اختلال ایجاد کند. این شرایط ممکن است به هیپوتالاموس آسیب برساند.
افت در سطح سدیم خون می تواند منجر به تورم سلول های مغزی و آسیب دائمی شود.

[ بازدید : 44 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

اختلالات سیستم عصبی ؛ علائم، علت و اثرات

طبق تحقیقات دانشگاه کالیفرنیا،سان فرانسیسکو، بیش از 600 نوع اختلالات سیستم عصبی وجود دارد. اختلالات سیستم عصبی بیماری هایی هستند که بر مغز و سیستم عصبی مرکزی و محیطی تاثیر می گذارند. در شناخت علائم و نشانه های بیماری های عصبی، ابتدا مهم است که انواع مختلف اختلالات سیستم عصبی را بشناسیم.

انواع اختلالات سیستم عصبی چیست؟

انواع مختلفی از اختلالات سیستم عصبی وجود دارد ، از جمله :

• بیماری آلزایمر
• صرع
• مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس MS
• بیماری پارکینسون
• میگرن

طبق آمار سازمان بهداشت جهانی میلیون ها نفر در سراسر جهان به اختلالات عصبی مبتلا هستند، حدود 24 میلیون نفر به بیماری آلزایمر و 326 میلیون نفر به میگرن دچار هستند. طبق آمار مؤسسه‌ی ملی اختلالات عصبی و سکته‌ی مغزی آمریکا، حدود 50 ‌میلیون نفر در این کشور یعنی 1 نفر از هر 5 آمریکایی به اختلالات عصبی و سکته‌ی مغزی دچارند.

علت اختلالات سیستم عصبی چیست؟

اگر شما یا یکی از عزیزانتان از یکی از این مشکلات سیستم عصبی رنج می برید ممکن است کنجکاو باشید که علت به وجود آمدن این اختلالات چیست. علت چنین اختلالاتی می تواند بسیار متفاوت باشد. نخاع و مغز هر دو توسط غشاهایی عایق شده اند. اعصاب محیطی که در عمق و زیر پوست هستند نیز آسیب پذیر هستند. اختلالات سیستم عصبی می تواند یک مسیر کلی عصب یا یک نورون را تحت تاثیر قرار دهند. حتی یک اختلال کوچک در مسیر ساختاری سیستم عصبی می تواند منجر به نارسایی شود. اختلالات سیستم عصبی می توانند نتیجه ی برخی از عوامل باشند از جمله :

• علل مربوط به شیوه زندگی
• عفونت ها
• ژنتیک
• علل مربوط به تغذیه
• عوامل محیطی
• آسیب های جسمی

علائم اختلالات عصبی چیست؟

علائم اختلالات سیستم عصبی می تواند به طور قابل توجهی بسته به نوع اختلال و همچنین منطقه ی مورد آسیب، متفاوت باشد. در برخی موارد ممکن است علائم احساسی را تجربه کنید در حالیکه در برخی موارد علائم فیزیکی نمود پیدا می کنند.

علائم احساسی اختلالات سیستم عصبی

در حالیکه بسیاری از مردم اغلب برای اولین بار به دنبال علائم فیزیکی یک اختلال هستند، مهم است که درک کنیم نشانه و علائم احساسی نیز وجود دارند. به عنوان مثال، ممکن است نوسانات خلقی یا بی نظمی های ناگهانی را تجربه کنید. افرادی که از اختلالات سیستم عصبی رنج می برند ممکن است افسردگی و توهم را تجربه کنند.
این علائم همچنین می توانند نشان دهنده ی اختلالات و شرایط دیگر نیز باشند. اگر این علائم را در خود یا افراد نزدیکتان مشاهده کردید مهم است که به موقع به دنبال پیگیری علت این علائم باشید.

علائم فیزیکی اختلالات سیستم عصبی

علائم فیزیکی اختلالات عصبی اغلب شامل موارد زیر است :

• فلج جزئی یا کامل
• ضعف عضلانی
• از دادن جزئی یا کامل احساس
• تشنج
• اختلال در خواندن و نوشتن
• ضعف توانایی شناختی
• درد ناگهانی
• کاهش هوشیاری

اثرات بلند مدت و کوتاه مدت بی ثباتی سیستم عصبی

در صورت درمان نشدن، اختلالات سیستم عصبی می تواند منجر به عوقب جدی شود. اثرات کوتاه مدت و بلند مدت بی ثباتی سیستم عصبی، بسته به اختلال و شدت بیماری می تواند بسیار متفاوت باشد. به عنوان مثال، تقریبا 50 درصد از افراد مبتلا به بیماری ام اس حداقل یکبار دچار افسردگی شده اند.

آیا تستی وجود دارد که بتوانم خودم تشخیص دهم؟

اگر نگران وجود یکی از انواع اختلالات عصبی در خود هستید مهم ترین اقدام این است که به دنبال کمک یک پزشک حرفه ای بروید. تعدادی از معاینات پزشکی جهت تشخیص وجود بیماری عصبی انجام می شود.
چنین آزمایش هایی ممکن است شامل غربالگری ژنتیکی، آزمایش عصبی، اسکن مغزی و سایر آزمایشات باشد.
اگر هر کدام از موارد زیر را مشاهده کردید حتما از متخصص مغز و اعصاب کمک بخواهید :

• سردرد
• تاری دید
• خستگی
• تغییرات رفتاری
• سستی در پاها یا بازوها
• تغییر در هماهنگی یا تعادل
• ضعف
• لکنت زبان
• لرزش

[ بازدید : 52 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

بیماری ام اس چیست؟

مولتیپل اسکلروزیس MS یک نوع بیماری عصبی است. این بیماری مسری نیست و از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود.
در بیماری ام اس ، سیستم ایمنی شما به اشتباه اعصاب مغز و نخاع شما را مورد حمله قرار می دهد. سیستم ایمنی به غلاف میلین (عایق الکتریکی که دور آکسون ها پیچیده شده است) که لایه ی محافظتی روی فیبرهای عصبی است حمله می کند، در نتیجه باعث ایجاد مشکلات ارتباطی بین مغز و بدن شما می شود. در نهایت، این بیماری می تواند آسیب های دائمی به اعصاب وارد کند.
علائم و نشانه های بیماری ام اس به طور گسترده ای متفاوت هستند و به میزان آسیب اعصاب و اینکه کدام اعصاب آسیب دیده اند بستگی دارد. بعضی افراد مبتلا به ام اس ممکن است توانایی راه رفتن به تنهایی و یا به طور کل را از دست دهند.
هنوز درمانی برای بیماری ام اس وجود ندارد با این حال می توان به وسیله ی روش هایی بسیاری از علائم آن را درمان کرد. این درمان ها عبارتند از:
داروها
فیزیوتراپی
درمان های جایگزین و تکمیلی

علائم بیماری ام اس

علائم و نشانه های ام اس در افراد مختلف بسته به محل آسیب اعصاب و شدت آسیب متفاوت است. علائم اغلب بر حرکت فرد تاثیر می گذارند و شامل موارد زیر می شوند :

• بی حسی و ضعف. ممکن است در یک یا چند عضو شما و معمولا در یک سمت بدن به طور هم زمان رخ دهد.
• احساس شوک الکتریکی. این نشانه همراه با حرکت گردن عموما خم شدن به سمت جلو، رخ میدهد.
• لرزش و ناهماهنگی در راه رفتن

بر اساس مطالعه محققان، سردرد در بیماران ام اس شایع است به طوری که سردرد میگرنی در این بیماران بیشتر ازافراد دیگر جامعه وجود دارد، با توجه به این مساله سردرد در بیماران مبتلا به ام اس در تعیین نوع و ارتباط آن با حملات ام اس حایز اهمیت است.

مشکلات بینایی نیز اغلب رایج هستند از جمله :

از دست دادن قسمتی یا کل بینایی ، اغلب در یکی از چشم ها که معمولا همراه با درد هنگام حرکت چشم است.
دوبینی
تاری دید

دیگر علائم مولیتپل اسکلروزیس عبارتند از :

• لکنت زبان
• خستگی
• سرگیجه
• حس خارش و سوزش یا درد در قسمتی از بدنتان
• مشکلاتی در عملکرد روده و مثانه
• مشکلات جنسی

چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر دچار هرگونه از علائم فوق به دلایلی نامعلوم شدید حتما به پزشک مراجعه کنید.

دوره بیماری

اکثر افراد مبتلا ام اس دارای دوره ی عود مجدد هستند. آن ها دوره هایی را تجربه می کنند که علائم جدیدی در آن بروز پیدا می کند که معمولا طی چندروز یا چند هفته به طول می انجامد و به طور جزئی یا کامل بهبود پیدا می کنند. این عود شدن بیماری ناشی از دوره های آرام و فروکش بیماری است که می تواند ماه ها یا سال ها طول بکشد.
بالا رفتن جزئی دما در بدن می تواند علائم بیماری ام اس را بدتر کند، اما به عنوان دوره ی عود بیماری شناخته نمی شود.
تعدادکمی از افراد به نوعی از بیماری ام اس مبتلا هستند که با گذشت زمان بدون دوره ی عود به طور پیوسته وخیم تر می شود. این نوع از ام اس ،ام اس پیشرونده نام دارد و یافتن درمان های کمک کننده به این بیماری سخت تر است.

بیماری ام اس به سه نوع اصلی تقسیم می شود :

1. ام اس عودکننده-بهبود یابنده
2. ام اس پیشرونده اولیه
3. ام اس پیشرونده ثانویه
   گاهی اوقات مرز بین انواع مختلف ام اس حتی برای متخصصان هم مشخص نیست و بزرگترین تفاوت بین این ها وجود دوره های عود است.

بدتر شدن علائم معمولا شامل مشکلات حرکتی و راه رفتن است. میزان پیشرفت بیماری در افراد مبتلا به ام اس پیشرونده ثانویه بیشتر است.

علت بیماری ام اس

علت مولتیپل اسکلروزیس هنوز ناشناخته است.در این بیماری سیستم ایمنی به بدن حمله میکند و نقص از عملکرد سیستم ایمنی است.
ممکن است با شنیدن مطالبی درباره ی ام اس به این فکر بیوفتید که آیا می توانستم کاری کنم تا از ابتلا به آن جلوگیری کنم؟ پاسخ خیر است زیرا کسی به طور کامل نمی داند که چه عواملی در کنار هم موجب بروز فرد به بیماری ام اس می شود.

این عوامل خطر ابتلا به بیماری ام اس را افزایش می دهند :

سن. ام اس ممکن است در هر سنی رخ دهد ، اما معمولا در افراد بین 16 تا 55 سال بیشتر رخ می دهد.
جنسیت. احتمال ابتلا به ام اس در زنان 2 تا 3 برابر است.
سابقه خانوادگی. اکر یکی از والدین یا خواهر بردر های شما مبتلا به ام اس شده اند، شما در معرض خطر ابتلا به بیماری هستید.
عفونت. شواهدی وجود دارند مبنی بر اینکه برخی از ویروس ها و احتمالا باکتری ها می توانند به بروز و ابتلا به ام اس دامن بزنند خصوصا ویروس ایستاین بار که موجب تب غده ای میشود.
آب و هوا. بیماری ام اس در کشور های دارای آب و هوای معتدل مانند کانادا، آمریکای شمالی، نیوزیلند، جنوب شرقی استرالیا و اروپا بسیار رایج است.
ویتامین D . پایین بودن سطح ویتامین D و کمبود نور خورشید خطر ابتلا به ام اس را افزایش می دهد.
برخی بیماری های خود ایمنی. اگر بیماری تیروئید، دیابت نوع 1 یا بیماری التهابی روده دارید احتمال ابتلا به بیماری ام اس بیشتر است.
سیگار کشیدن. اگر سیگار بکشید احتمال ابتلا به ام اس در شما بیشتر می شود. مواد شیمیایی موجود در سیگار ممکن است برروی سیستم ایمنی تاثیر بگذارند و به برانگیختن ام اس دامن بزنند.

[ بازدید : 50 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

پارکینسون چگونه شروع می شود؟

بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرفته ی عصبی است که بر روی حرکات فرد تاثیر می گذارد.علائم پارکینسون به تدریج و گاهی اوقات با یک لرزش ناگهانی خفیف فقط در یک دست شروع می شود. لرزش در این بیماری معمول است اما ممکن است سبب سفتی عضله و یا کند شدن حرکات نیز شود.
این بیماری بعد از آلزایمر، معمول ترین بیماری مخرب اعصاب است. بیماری پارکینسون یکی از انواع بیماری های نورولوژیک است و فردی که دچار این بیماری شده به تدریج توانایی های جسمی و روحی خود را از دست می دهد و در صورت عدم انتخاب راهکاری برای درمان مناسب، سرعت پیشرفت بیماری بیشتر می شود و علائم بیشتری بروز پیدا می کنند.
نشانه های این بیماری معمولا از 55 تا 60 سالگی نمایان می شود اما امکان بروز آن در افراد جوان تر نیز وجود دارد. همچنین داشتن عضوی از خانواده که به این بیماری مبتلابوده خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش می دهد.
در مراحل اولیه ی بیماری پارکینسون، ممکن است در صورت شما علائم آن به صورت خفیف دیده شود. در هنگام حرکت ممکن است بازوهایتان نوسان نکنند. ممکن است در صحبت کردن دچار لکنت زبان شوید.
علائم پارکینسون در طول زمان بدتر می شود.
بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، داروها فقط ممکن است علائم شما را به طور قابل توجهی بهبود بخشد. گاهی اوقات پزشک شما عمل جراحی را برای بهبود بخشیدن به علائمتان پیشنهاد می کند.

بیماری پارکینسون کدام بخش مغز را تحت تاثیر قرار می دهد؟

بیماری پارکینسون را اولین بار دانشمندی بریتانیایی، دکتر جیمز پارکینسون در سال 1817 میلادی ، توصیف کرد.
دکتر پارکینسون این بیماری را فلج لرزاند نامید، ولی در واقع همه ی افراد مبتلا به این بیماری لرزش ندارند.
ساقه ی مغز که بخشی از مغز می باشد، در برگیرنده ی مغز میانی، پل مغزی و بصل النخاع است.
درون ساقه ی مغز منطقه ای کوچک به نام ماده جسم سیاد وجود دارد که نقشی در تنظیم حرکات بدن دارد.
در بیماری پارکینسون، بر اثر متوقف شدن ساخت دوپامین (ماده ی شیمیایی که در مغز به ارتباط سلول های عصبی کمک می کند) توسط سلول ها در جسم سیاه، دوپامین کاهش می یابد.
بر اثر از بین رفتن سلول هایی که دوپامین را ترشح می کنند، مغز پیام های لازم چگونگی حرکت و زمان حرکت را دریاقت نمی کند، در نتیجه کنترل عضلات به تدریج از بین می رود.
بیماری پارکینسون یک اختلال مغزی پیشرونده است، درواقع تغییرات داخل مغز در طول زمان ادامه پیدا می کنند.
احتمال ابتلای زنان به بیماری پارکینسون بیشتر از مردان است.

علائم پارکینسون

علائم و نشانه های بیماری پارکینسون می تواند برای هر فردی متفاوت باشد. علائم اولیه گاها خفیف هستند و نادیده گرفته می شوند. نشانه ها اغلب در یک طرف بدن شما شروع می شوند و در همان سمت شروع به بدتر شدن می کند، حتی بعد از اینکه علائم هر دو طرف بدن را تحت تاثیر قرار دهد.

علائم و نشانه های پارکینسون ممکن است شامل موارد زیر بشوند :

لرزش. لرزش یا ترمور معمولا در یک اندام، اغلب دست یا انگشتان، شروع می شود. دست شما هنگامیکه در حالت استراحت هم قرار دارید ممکن است بلرزد.
کندی. با گذشت زمان، بیماری پارکینسون ممکن است حرکت شمارا کند و آهسته کند، به طوری که انجام کارهای ساده هم سخت شود. گام های شما ممکن است هنگام راه رفتن کوتاه تر شوند و برای راه رفتن پای خود را بکشید.
سفتی یا رژیدیتی اندام ها. سفتی عضله در هر بخشی از بدن شما ممکن است رخ دهد. این سفت و سخت شدن عضلات ممکن است دردناک باشد و دامنه ی حرکت شما را محدود کند.
نداشتن تعادل.
از دست دادن توانایی انجام حرکات ناخودآگاه. بر اثر این بیماری ممکن است توانایی کارهایی ازجمله چشمک زدن، لبخند زدن یا نوسان دست هایتان هنگام راه رفتن را از دست بدهید.
تغییرات گفتاری. شما ممکن است با صدای نرم و آرام و با سرعت بالا شروع به صحبت کنید و جملات را به صورت یکنواخت و بدون بالا و پایین بردن تن صدایی بیان کنید.
تغییرات نوشتاری. نوشتن برایتان ممکن است بسیار سخت شود و کلمات را ریزتر از قبل بنویسید.

کی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر دچار هر یک از علائم مرتبط با بیماری پارکینسون هستید به پزشکتان مراجعه کنید.

اگر در رابطه با این بیماری سوالی دارید و یا در خود و اطرافیانتان این علائم را مشاهده کردید میتوانید سوالات خود را در بخش زیر ارسال کنید.
همچنین در بخش مشاوره رایگان می توانید سوالات خود را بیان کنید.

[ بازدید : 45 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

انواع سردرد

انواع سردرد هایی که وجود دارند علائم و عللی متفاوتی نیز دارند. اکثر سردرد ها کوتاه و زودگذر هستند که اغلب موجب نگرانی نمی شوند.با این حال تشخیص نوع سردردی که فرد تجربه می کند کمک به یافتن بهترین راه جهت درمان سردرد و یا حتی در صورت نیاز مراجعه به پزشک، می کند.
اکثر افراد در زندگی خود حداقل یک بار سردرد را تجربه کرده اند. اگرچه گاهی اوقات ممکن است سردردها بسیار دردناک باشند، اما اغلب بعد از مصرف مسکن ها طی 1 یا چند ساعت برطرف می شوند. با این حال حمله های متوالی یا بعضی از انواع سردردها ممکن است نشانی از مشکلی جدی تر باشند.
در این مقاله به بررسی انواع سردرد، دلایل، درمان سردرد ، پیشگیری و همچنین زمان مراجعه به متخصص مغز و اعصاب خواهیم پرداخت.
دانشمندان و محققان بیش از 150 نوع از انواع سردرد را شناسایی کرده اند که به دو گروه اصلی اولیه و ثانویه تقسیم می شوند.

سردرد های اولیه

سردرد اولیه بر اثر شرایط و مشکل دیگری به وجود نیامده اند. مثال برای این نوع سردرد شامل میگرن و سردرد تنشن است.

میگرن

میگرن یکی از انواع سردرد است ک فرد مبتلا به آن درد شدیدی را در یک طرف سرش احساس می کند. فرد ممکن است حساسیت بالایی به نور، صدا و بو داشته باشد. تهوع و استفراغ نیز در بعضی موارد شایع است.
حدود یک سوم افراد قبل از شروع میگرن آورا AURA را تجربه می کنند که معمولا بین 5 تا 60 دقیقه طول می کشد.
برخی علائم میگرن شامل این موارد می شود :
دیدن خطوط زیگزاگ، هاله یا نقطه نورانی
از دست دادن بخشی از بینایی برای مدتی کوتاه
بی حسی
سوزن سوزن شدن
ضعف عضلانی
اختلال در تکلم
اگر سردردهای میگرنی به طور مناسبی درمان نشوند معمولا بین 4 تا 24 ساعت طول می کشند. 4 ساعت تحمل درد میگرن زمان زیادی است و بهتر است هرچه زودتر جهت درمان آن اقدام کنید.
البته دقت کنید که این علائم همچنین می توانند نشانه ی بروز سکته مغزی و مننژیت نیز باشند. اگر برای اولین بار این علائم را داشتید حتما به پزشک مراجعه کنید.
میگرن هم در کودکان و هم بزرگسالان اتفاق می افتد اما در خانم ها احتمال بروز آن 3 برابر بیشتر از مردان است. فرکانس حمله ی میگرن می تواند از چندین بار در هفته تا یکبار در سال باشد.
علل میگرن به طور کامل مشخص نیست با این حال میگرن اغلب ارثی است. این بیماری در افرادی که دارای شرایط خاصی از قبیل افسردگی و صرع هستند، رایج است.
عوامل موثر در میگرن عبارتند از :
استرس و اضطراب
اختلال خواب
تغییرات هورمونی
گرسنه ماندن
کمبود آب
برخی از غذاها و داروها
نور و صدای بلند
داروهایی مانند ایبوپروفن و آسپرین می توانند سردرد را متوقف کنند یا شدت و طول مدت آن را کاهش دهند.
پزشکان می توانند داروهای ضد تهوع و استفراغ مانند متوکلوپرامید یا اندانسترون را جهت کاهش حالت تهوع تجویز کنند.
حملات میگرن ممکن است توسط موارد زیر کاهش یابد :
قرار دادن کمپرس یخ یا یک پارچه ی سرد بر روی پیشانی
نوشیدن آب
برای بعضی از میگرن های مقاوم به درمان نیز نوعی دارو به نام تریپتان مانند سوماتریپتان یا ریزاتریپتان نیز تجویز می شود. برای بهترین اثر باید به محض شروع علائم میگرن این دارو ها مصرف شود.
افراد مبتلا به میگرن مزمن جهت درمان پیشگیرانه باید به پزشک مراجعه کنند. پزشک در صورتی که علائم زیر را مشاهده کند می تواند احتمال وجود میگرن در فرد را تشخیص دهد :
تجربه ی سردرد بیش از 15 روز در ماه
بیش از یک دوره ی 3 ماهه
داشتن حداقل 8 نشانه از علائم میگرن
داروهای جهت پیشگیری از میگرن عبارتند از :
توپیرامات
پروپرانولول
آمی تریپتیلین
سایر گزینه ها برای پیشگیری شامل مکمل های غذایی، مدیتیشن، طب سوزنی و درمان نورو مدولاسیون می باشد.

سردرد های تنشن

سردرد های تنشن بسیار رایج هستند و اغلب افراد هر از گاهی آن را تجربه می کنند. این نوع سردرد به عنوان یک درد مداوم در دو طرف سر احساس می شود. سایر علائم عبارتند از :
حساسیت و درد در نواحی صورت، سر، گردن و شانه
احساس فشار در پشت چشم ها
حساسیت به نور و صدا
این نوع از انواع سردرد 30 دقیقه تا چند ساعت ممکن است طول بکشد. شدت درد می تواند متفاوت باشد ولی اغلب مانع فعالیت های روزانه نمی شود.
علت سردرد تنشن نامشخص است اما استرس، اضطراب و افسردگی از عوامل اصلی آن هستند. سایر عوامل احتمالی عبارتند از :
کمبود آب
صدای بلند
ورزش نکردن
کمبود خواب
گرسنگی
خستگی چشم
داروهای مسکن مانند ایبوپروفن، استامینوفن و آسپرین معمولا در جلوگیری یا کاهش درد بسیار موثر هستند. افرادی که بیش از 15 روز در ماه دچار سردرد می شوند حتما باید به پزشک مراجعه کنند.
تغییر سبک زندگی در برخی از درمان ها ممکن است به جلوگیری از سردرد تنشن کمک کند. از جمله موارد اصلاحی در زندگی عبارتند از :
خواب کافی
ورزش منظم و انجام حرکات کششی
بهبود و اصلاح وضعیت ایستادن و نشستن
معاینه ی چشم
مدیریت استرس، اضطراب و افسردگی
طب سوزنی

سردردهای خوشه ای

سردرد های خوشه ای یکی از انواع سردرد هستند که معمولا ناگهانی و بدون علائم قبلی به سراغ فرد می آید و بین 15 دقیقه تا 3 ساعت طول می کشد. گاهی اوقات اقراد تا 8 روز نیز این سردرد را تحمل می کنند.
علت سردرد خوشه ای نامشخص است، اما اغلب در افراد سیگاری احتمال حمله بیشتر است. در طول دوران حمله ی سردرد خوشه ای باید از مصرف الکل اجتناب کنید.
موارد درمانی جهت درمان، کاهش شدت و فراوانی حملات عبارتند از :
توپیرامات
سوماتریپتان
استروئید ها
وراپامیل
ملاتونین
اکسیژن درمانی
لیتیوم
در برخی افراد مقاوم به درمان، پزشک ممکن است عمل جراحی را پیشنهاد دهد.

سردرد فعالیتی Exertional

سردرد فعالیتی بوسیله تمرینات شدید جسمانی به وجود می آید. از جمله فعالیت هایی که باعث بروز این سردرد می شوند شامل موارد زیر است :
دویدن
پریدن
وزنه برداری
مقاربت جنسی
سرفه یا عطسه های پشت سر هم
این نوع از انواع سردرد معمولا مدت زیادی طول نمی کشد اما گاهی ممکن است تا 2 روز ادامه داشته باشد. این درد به صورت خفیف در سراسر سر احساس می شود و در کسانیکه سابقه خانوادگی میگرن دارند شایع تر است.
بیشتر حملات با مسکن ها درمان می شوند. مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی یا بتابلوکر کننده ها قبل از فشارهای جسمانی ممکن است به جلوگیری از سردرد کمک کند.

سردردهای مربوط به خواب hypnic

این نوع از انواع سردرد حالت نادری است که معمولا برای اولین بار در دهه ی 50 سالگی فرد آغاز می شود اما گاهی هم زودتر شروع می شود. این سردر همچنین به دلیل اینکه افراد را در طول شب ز خواب بیدار می کند به ساعت زنگدار نیز شناخته می شود.
سردرد هیپنیک شامل درد خفیف تا متوسط می شود که معمولا در هر دو طرف سر احساس می شود. این درد می تواند تا 3ساعت طول بکشد و با علائمی همچون تهوع و حساسیت به نور و صدا نیز همراه است.
حملات این نوع سردرد می تواند چندین بار در هفته رخ دهد. یکی از بهترین راه های جلوگیری از این سردرد مصرف کافئین می باشد. قبل از خواب، قرص های حاوی کافئین یا یک فنجان قهوه مصرف کنید. داروهایی مانند ایندومتاسین ، ملاتونین و لیتیوم نیز انتخاب خوبی هستند.

سردرهای ثانویه

سردردهای ثانویه به خاطر عوامل دیگری بروز پیدا می کنند و نشانه ی بیماری یا شرایط خاصی هستند مانند آسیب به سر یا قطع ناگهانی مصرف کافئین.

سردرد به علت استفاده بیش از اندازه ی داروها

این نوع سردرد ممکن است در افرادی که سردردهای مکرر میگرنی، خوشه ای یا تنشی دارند بر اثر استفاده بیش از حد داروهای ضد درد ایجاد شود. مصرف بیش از حد داروهای مسکن در اثر سردرد باعث می شود فرد در چرخه ای معیوب قرار بگیرد و بعد از از بین رفتن اثر دارو و برگشت درد بازهم مسکن مصرف کند و همچنان این چرخه ادامه پیدا کند.
این سردردها ممکن است در ابتدا به داروهای مسکن واکنش نشان دهند اما دوباره درد باز خواهد گشت.
مصرف مسکن ها بیش از 15 روز در ماه به ایجاد اینگونه سردرد ها منجر می شود. از جمله داروهایی که باعث این نوع سردرد می شوند عبارتند از :
افیون ها
استامینوفن
تریپتان ها مانند سوماتریپتان
داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی مانند آسپرین و ایبوپروفن
تنها درمان برای این سردرد جلوگیری از مصرف دارو بعد از شروع درد است که البته این کار باید تحت نظر پزشک انجام شود.

سردردهای سینوسی

سردردهای سینوسی ناشی از سینوزیت و تورم سینوس ها است که معمولا نتیجه ی عفونت یا آلرژی است.
علائم این نوع از انواع سردرد شامل درد خفیفی در اطراف چشم ها، گونه ها و پیشانی است. درد ممکن است بر اثر حرکت و انقباض بدتر شود و گاهی اوقات به دندان ها و فک گسترش یابد. سایر علائم ممکن است شامل مسدود شدن بینی، تب، حالت تهوع و حساسیت به نور و صدا باشد.
سردرد سینوسی از انواع سردرد بسیار نادری است و در صورتی که علائم مسدود شدن بینی وجود نداشته باشد احتمالا سردرد میگرنی است.

سردردهای ناشی از مصرف کافئین

مصرف سنگین کافئین – بیش از 400 میلی گرم یا حدود 4 فنجان قهوه در روز – گاهی اوقات منجر به سردرد می شود.
علائم این درد شامل موارد زیر است :
خستگی
عدم تمرکز
تحریک پذیری
حالت تهوع
علائم معمولا در عرض یک ساعت پس از مصرف کافئین کاهش می یابد.
اثرات کافئین در افراد متفاوت است اما کاهش مصرف آن می تواند خطر ابتلا به سردرد را کاهش دهد. محدود کردن مصرف کافئین گاهی اوقات برای افراد مبتلا به میگرن مزمن نیز توصیه می شود.

سردردهای ناشی از ضربه به سر

ضربه های خفیف و آرامی که ممکن است به سر و گردن وارد شوند معمولا جایی برای نگرانی ندارند.
اما گاهی اوقات بلافاصله پس از ضربه وارد شدن به سر، ممکن است سردردی ایجاد شود. این نوع از سردردها شبیه به سردردهای میگرنی یا تنشن هستند و اغلب با مسکن ها درمان می شوند.
اگر فردی سردردش طولانی و بدتر شد حتما باید به پزشک مراجعه کند. حتما بعد از وارد شدن ضربه ی جدی به سر خودتان یا کسی که در اطرافتان هست با آمبولانس تماس بگیرید. اگر فردی این علائم را داشت سریعا او را به بیمارستان برسانید :
بی هوشی
تشنج
استفراغ
از دست دادن حافظه
گیجی
مشکلات بینایی یا شنوایی

سردردهای قاعدگی

سردرد اغلب با تغییرات در سطوح هورمون ها مرتبط است. در زنان، به علت تغییرات طبیعی در سطوح استروژن، سردرد میگرن شایع است.
این میگرن های قاعدگی یکی از انواع سردرد هستند که در روزهای قبل یا در طول دوره یا گاهی طی تخمک گذاری ایجاد می شود. علائم آن شبیه به میگرن بدون aura است اما طولانی تر.
سردردهای مرتبط با هورمون همچنین می توانند ناشی از موارد زیر باشند :
مصرف قرص های ضد بارداری
یائسگی
بارداری
درمان سردرد قاعدگی مشابه درمان برای میگرن بدون آورا است.
اقدامات پیشگیرانه این نوع سردرد عبارتند از :
درمان هورمونی
مصرف تریپتان یا داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی در دوران قاعدگی
جایگزین کردن روش های دیگر ضدبارداری به جز مصرف قرص
هورمون های جایگزین برای زنان در معرض یائسگی

چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟

اکثر سردردها به ندرت نشانی از مساله ای جدی تر هستند و اغلب افراد بعد از مصرف مسکن ها دردشان بهبود می یابد.
با این حال در صورتی که سردرد های شدید، مداوم و مکرر را تجربه کردید حتما به پزشک مراجعه کنید. از جمله علائمی که باید بعد از مشاهده ی آن ها به پزشک مراجعه کرد عبارتند از :
سردرد های ناگهانی و بسیار دردناک
سردردهای مداوم در کودکان
سردرد پس از ضربه ی شدید وارد شده به سر
گیجی، اختلال در بینایی، تعادل و تکلم همراه با سردرد
سردرد همراه با بی حسی و ضعف
همراه با تشنج و تب
همراه با استفراغ مکرر

[ بازدید : 39 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

اسپاستیسیتی چیست؟

اسپاستیسیتی یا سفتی عضلات کی اتفاق می افتد؟

اسپاستیسیتی یک بیماری است که در آن عضلات خاصی به طور مداوم دچار انقباض می‌شوند. این انقباضات باعث سفتی و سختی عضلات میشوند و می توانند در روند حرکات طبیعی، گفتار و راه رفتن اختلال ایجاد کند.
اسپاستیسیتی معمولا توسط آسیب به بخشی از مغز یا نخاع ایجاد می شود. آسیب باعث تغییر در توازن سیگنال بین سیستم عصبی و عضلات می شود. این عدم تعادل منجر به افزایش فعالیت در ماهیچه ها می شود. اسپاستیسیتی اثری منفی بر روی ماهیچه ها و مفاصل می گذارد، به خصوص در کودکانی که رو به رشد هستند بسیار مضر است.

میزان شیوع اسپاستیسیتی

بیش از 12 میلیون نفر در سراسر جهان دچار اسپاستیسیتی هستند. حدود 80 درصد افراد مبتلا به فلج مغزی درجات مختلف اسپاسم دارند.
سایر شرایطی که ممکن است باعث اسپاستیسیتی شوند عبارتند از :

• ضربه مغزی
• آسیب نخاعی
• آسیب مغزی به دلیل کمبود اکسیژن
• سکته مغزی
• آنسفالیت (ورم مغز)
• مننژیت
• آدرنولکودیستروفی
• اسکلروز جانبی آمیوتروفیک
• فنیل کتونوری

اسپاستیسیتی در فلج مغزی

در فرد مبتلا به فلج مغزی، آسیب مغزی رخ داده است. به دلایلی نامعلوم آسیب در منطقه ای که مغز مسئول کنترل هماهنگی عضلات و حرکات عضلات پاها و دست ها است، رخ می دهد.
بنابراین، مغز افراد مبتلا به فلج مغزی قادر نیست میزان انعطاف پذیری عضلات را کنترل کند.
افراد متولد شده با فلج مغزی، در هنگام تولد نارسایی در اندامهایشان ندارند اما به مرور زمان این نارسایی بروز پیدا می کند. محدودیت کشش و استفاده از عضلات در فعالیت های روزمره از علائم اسپاستیسیتی عضلات است.

اسپاستیسیتی در مولتیپل اسکلروزیس MS

اسپاستیسیتی یک علامت بسیار رایج در ام اس است. دو نوع اسپاسم مربوط به ام اس وجود دارد :

اسپاسم ماهیچه های عضله ی خم کننده :

در این اسپاسم، عضلات همسترینگ پشت پا و یا عضلات فلکسور بالای ران تحت تاثیر قرار می گیرند. خم شدن ارادی زانو ها و باسن به سمت قفسه ی سینه از علائم این نوع اسپاسم است.

اکستانسور اسپاسم :

در این نوع اسپاسم عضلات چهار سر ران و داخل آن تحت تاثیر قرار می گیرند و زانو ها و باسن را مستقیم اما به هم فشرده نگه می دارد.
اسپاستیسیتی ممکن است در بازوها نیز اتفاق بیوفتد ولی میزان شیوع آن در افراد دارای MS کمتر است.
اسپاستیسیتی ممکن است به علت حرکات ناگهانی و سریع، تغییر موقعیت ناگهانی، انقباض عضله، بالا رفتن دما، رطوبت یا عفونت بدتر شود. حتی ممکن است به دلیل پوشیدن لباس تنگ هم این اتفاق پیش آید.

اسپاستیسیتی در بیماران آسیب تروماتیک مغزی TBI

اسپاستیسیتی در بیماران مبتلا به آسیب تروماتیک مغزی که بر اثر آسیب به ساقه ی مغز، مخچه یا مغز میانی پیش آمده، اتفاق می افتد. بر اثر این آسیب مرکز رفلکس در مغز تحت تاثیر قرار می گیرد و موجب قطع جریان پیام در مسیرهای عصبی مختلف می شود. این اختلال می تواند باعث بروز تغییرات در هماهنگی عضلات ، حرکات، حس ادراک و رفلکس شود.
محلی که TBI در آن رخ داده تعیین می کند که کدام قسمت های بدن تحت تاثیر قرار می گیرد. مراکز رفلکس در مغز خیلی پیچیده تر از مراکز رفلکس نخاع هستند، همین نکته باعث می شود درمان اسپاستیسیتی در فردی مبتلا به TBI بسیار سخت تر نسبت به فردی باشد که مبتلا به صدمات نخاعی یا اختلالات عصبی است.
بر اثر اسپاسم در این بیماران آرنج ها محکم به کنار بدن میچسبند، مچ و انگشت ها خم میشوند و دست به صورت مشت در می آید.
پاها معمولا از ناحیه ی کمر باز می شوند و مچ و انگشتان پا به حالت خمیده در می آیند.

علائم اسپاستیسیتی

اسپاسم در عضلات ممکن است احساس سفتی خفیفی در عضلات باشد و یا ممکن است به حدی شدید باشد که اسپاسم های دردناک و غیر قابل کنترل در اندام ها، اغلب در پاها و بازوها تولید کند.
اسپاستیسیتی همچنین می تواند احساس درد و سفتی و سختی در اطراف مفاصل ایجاد کند و یا باعث کمردرد شود.
اثرات جانبی اسپاستیسیتی عبارتند از :

• سختی عضله، که باعث می شود حرکات بدون دقت و بعضی به سختی انجام شود
• اسپاسم عضلانی باعث انقباض عضلانی غیرقابل کنترل و غالبا دردناک می شود
• حرکت غیر ارادی پاها
• تغییر شکل عضلات و مفاصل
• خستگی عضلات
• مهار رشد طولی عضلات
• مهار سنتز پروتئین در سلول های عضلانی

عوارض جانبی دیگر عبارتند از :

• عفونت های دستگاه ادراری
• یبوست مزمن
• تب و یا بیماری های سیستمیک دیگر
• زخم بستر

گزینه های درمانی

انواع مختلفی از درمان با توجه به علت اصلی بیماری، سن بیمار و شدت اسپاسم وجود دارد. درمان ها اهداف و نتایج مشترکی دارند که شامل موارد زیر است :

• تسکین علائم و نشانه های اسپاسم
• کاهش درد و فراوانی انقباضات
• بهبود راه رفتن و انجام فعالیت های روزانه
• کاهش چالش انجام مراقبت های درمانی مانند پانسمان، تغذیه، حمام کردن …
• بهبود عملکرد های ارادی
• توانایی رشد عضلانی نرمال در کودکان

کاردرمانی و ورزش درمانی

کاردرمانی و ورزش درمانی برای اسپاستیسیتی جهت کاهش تنش عضلانی، حفظ یا بهبود دامنه حرکت، افزایش قدرت و هماهنگی و بهبود راحتی، طراحی شده است.
درمان ممکن است شامل تمرینات کششی و استقامتی، پشت بند (brace ) های موقتی، استفاده از کمپرس یخ، تحریک الکتریکی و بیوفیدبک biofeedback باشد.

داروهای خوراکی

داروهای خوراکی زمانی استفاده می شوند که نشانه های اسپاستیسیتی در عملکرد فعالیت های روزانه و خواب اختلال ایجاد می کنند.
برای نتیجه ی موثر ، بهتر است که از دو یا چند دارو به طور همزمان یا ترکیب دارو با روش درمانی دیگر استفاده شود.
بسیار مهم هست که در تمام این جریانات متخصص مغز و اعصاب شما کنارتان باشد و راهنمایی های لازم را انجام دهد.
داروهای مورد استفاده عبارتند از :

• باکلوفن
• بنزودیازپین ها
• دنتول سدیم
• ایمپیدازولین ها
• گاباپنتین

تزریق بوتولینوم توکسین BTA

بوتولینوم توکسین که به عنوان تزریق بوتاکس نیز شناخته می شود، زمانی که به مقدار کمی استفاده شود می تواند در درمان اسپاستیسیتی موثر واقع شود.
هنگامی که بوتاکس به عضلات تزریق می شود از آزاد شدن استیل کولین جلوگیری می کند در نتیجه موجب ریلکس و آرام شدن عضلات می شود.
تزریق ها عموما در عرض چند روز تاثیر خود را می گذارند و به مدت 12 تا 16 هفته اثرشان باقی می ماند. گرچه مزایای عملکردی در نتیجه ی تزریق مدت زمان بیشتری باقی می ماند.
توجه داشته باشید که در تعداد تزریقاتی که می تواند تجویز شود محدودیت وجود دارد.

[ بازدید : 44 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

درمان سردرد

درمان سردرد و کاهش درد سریع آن دغدغه ی بسیاری از افراد است. سردرد یکی از شایع ترین بیماری های عصبی می باشد که تقریبا همه ی افراد آن را تجربه کرده اند. درمان سردرد با توجه به شدت و نوع سردرد متفاوت است، پس بهتر این است که با نوع سردرد خود آشنا شده و بهترین راه درمان را پیدا کنید.

منبع درد ناشی از بافت ها و ساختارهایی است که جمجمه و یا مغز را احاطه کرده اند زیرا مغز به تنهایی به دلیل نداشتن اعصاب ، منجر به این درد نمی شود. اغلب سردرد ها خطرناک نیستند و می توان با انجام یک سری روش خانگی آن ها را به طور طبیعی درمان کرد.

در صورتی که سردرد شما با خواب آلودگی ، تیره شدن بینایی و سرگیجه همراه شد باید فورا توسط پزشک و در صورت نیاز متخصص مغز و اعصاب ، معاینه شوید.

موارد بسیاری جهت درمان سردرد در خانه وجود دارد که شما می توانید آن ها را انجام داده و از سردرد خود خلاص شوید.

درمان سردرد با درمان های گیاهی

نوشیدن چای گیاهی به دلیل دارا بودن خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی می تواند باعث کاهش استرس و تسکین درد عضلات شود.

آب بنوشید

کم آبی ممکن است منجر به ایجاد سردرد شود. مطالعات نشان داده اند کم آبی مزمن یک علت شایع سردردهای تنشی و میگرن است. نوشیدن آب به درمان سردرد افراد کمک می کند و بعد از 30 دقیقه تا 3 ساعت اثر خود را خواهد گذاشت. علاوه بر این ، از دست دادن آب از بدن باعث کاهش غلظت و افزایش تحریک پذیری می شود که علائم شما را حتی بدتر می کند. با تمرکز بر نوشیدن آب کافی در طول روز و غذاهای غنی از آب ، به جلوگیری از ایجاد سردرد و درمان سردرد کمک کنید

منیزیم مصرف کنید

منیزیم یک ماده مهم مورد نیاز بدن است و نقش مهمی در انتقال سیگنال ها بین مغز و بدن ایفا می کند. مصرف منیزیم یک روش موثر برای درمان سردرد است. مطالعات نسان داده است که درمان با 600 میلی گرم منیزیم سیترات خوراکی در روز باعث کاهش شدت سردرد میگرنی می شود. با این حال ، مصرف مکمل منیزیم می تواند عوارض جانبی گوارشی مثل اسهال را در بعضی افراد ایجاد کند بنابرین بهتر است با مصرف دوز کمتر درمان سردرد را شروع کنید.

خواب مناسب و کافی داشته باشید

کمبود خواب از بسیاری جهات می تواند به سلامت شما آسیب برساند و حتی ممکن است باعث ایجاد سردرد در برخی افراد شود. به عنوان مثال، یک مطالعه، فرکانس و شدت سردرد را در افرادی که کمتر از 6 ساعت خواب در شب و افرادی که بیشتر از این میزان خواب داشتند، مقایسه کرد. این یافته ها نشان می دهد کسانی که خواب کمتری دارند سر درد های بیشتر و شدیدتری داشتند. با این حال، خواب بیش از حد نیز موجب سردرد می شود، از اینرو برای کسانی که به دنبال جلوگیری و درمان سردرد هستند میزان خواب طبیعی حدود 7 تا 9 ساعت در شب ، توصیه می شود.

اجتناب از غذاهایی با میزان بالای هیستامین

هیستامین یک ماده شیمیایی است که به طور طبیعی در بدن یافت می شود و در سیستم ایمنی، دستگاه گوارش و عصبی نقش دارد. همچنین در بعضی از مواد غذا وجود دارد که عبارتند از :

• مواد غذایی حاوی مخمر
  • پنیر تخمیر شده جا افتاده، به عنوان مثال، پنیر چدار، روکفورت، پارمسان
  • اسفناج
  • آووکادوها
  • ماست
  • زیتون
  • خیار شور
  • گوشت های فرآوری شده
  • مواد غذایی حاوی گوشت فرآوری شده مانند هات داگ، سوسیس، کالباس
  • سبزیجات ترش (در سرکه فرو برده شده‌اند)، برای مثال، کلم ترش، ترشی چغندر
  • محصولات تخمیر شده‌ی شیری
  • باترمیلک
  • خامه ترش
  • مواد غذایی حاوی سرکه مانند سس مایونز و سس‌های چاشنی سالاد
  • ماهی دودی
  • قارچ
  • بادمجان
  • كدو حلوایی
  • محصولات گوجه فرنگی مثل سس گوجه فرنگی، سس فلفل قرمز
  • میوه‌هایی مانند زردآلو، گیلاس، توت، خرما، شلیل، هلو، آناناس، آلو، کشمش، و تمشک.

مطالعات نشان می دهد که مصرف هیستامین می تواند در افرادی که به آن حساس هستند باعث تشدید میگرن شود. حذف غذاهای غنی از هیستامین از رژیم غذایی ممکن است یک استراتژی مفید برای افرادی باشد که سردردهای مکرر دارند و به درمان سردرد کمک شایانی کند.

از روغن های گیاهی استفاده کنید

روغن نعناع به دلیل داشتن مقادیر بالای مونولول می تواند به درمان سردرد ، درد عضلانی و گرفتگی بینی کمک کند.

1-2 قطره روغن بابونه رقیق شده برای درمان سردرد روی پیشانی و شقیقه هایتان قرار دهید.

روغن اسطوخودوس با خاصیت ضد التهابی خود به از بین بردن سردرد، اضطراب ، استرس، بیخوابی و درد های عضلانی کمک زیادی خواهد کرد.

ویتامین B-Complex مصرف کنید

ویتامین های B یک گروه از مواد مغذی محلول در آب است که نقش مهمی در بدن ایفا می کند. به عنوان مثال، آنها به سنتز نوروترانسمیتر کمک می کنند و غذا را به انرژی تبدیل می کنند. برخی از ویتامین های B ممکن است اثر محافظتی در برابر سردرد داشته باشند. مطالعات متعدد نشان داده است که ریبوفلاوین (B2)، فولات، B12 و پیریدوکسین (B6) مکمل های ویتامین B ممکن است علائم سردرد را کاهش دهند و به درمان سردرد کمک کنند. ویتامین های گروه B محلول در آب هستند و مصرف بیش از حد آن ها از طریق ادرار دفع می شود.

درمان سردرد با کمپرس یخ

با استفاده از کمپرس سرد می توانید علائم سردردتان را کاهش دهید. استفاده از کمپرس سرد در ناحیه گردن یا سر باعث کاهش التهاب و تحریک پذیری می شود که به درمان سردرد شما کمک می کند. برای ایجاد کمپرس سرد، یک کیسه ضد آب را با یخ پر کنید و آن را در حوله ی نرم قرار دهید. کمپرس را به پشت گردن یا سر برای تسکین سردرد اعمال کنید.

رژیم غذای خود را اصلاح کنید

مطالعات نشان می دهد که عدم تحمل برخی از مواد غذایی در بعضی افراد موجب سردرد می شود. برای پیدا کردن اینکه آیا یک غذای خاص موجب سردردهای مکرر می شود، رژیم غذایی خود را اصلاح کنید و غذاهایی که به نظرتان مربوط به علائم سردردتان است را حذف کنید. پنیر تخمیر شده، الکل، شکلات، مرکبات و قهوه از رایج ترین مواد غذایی گزارش شده در افراد مبتلا به میگرن است و حذف آن ها به درمان سردرد شما کمک خواهد کرد.

قهوه یا چای بنوشید

خوردن نوشیدنی هایی که حاوی کافئین هستند، مانند چای یا قهوه، ممکن است باعث تسکین سردرد شما شود. کافئین هشیاری را افزایش می دهد و عروق خونی را تحریک می کند، که همه این ها می توانند تاثیر مثبتی بر درمان سردرد داشته باشند. همچنین کمک می کند تا اثربخشی داروهای رایج برای درمان سردرد، مانند ایبوپروفن و استامینوفن افزایش یابد.

دوش آب گرم بگیرید

دوش آب گرم ممکن است به درمان سردرد ناشی از سرما یا تب و کاهش استرس کمک کند.

یوگا را امتحان کنید

تمرین یوگا یک راه عالی برای از بین بردن استرس، افزایش انعطاف پذیری، کاهش درد و بهبود کیفیت کلی زندگی است . استفاده از یوگا حتی ممکن است به کاهش شدت و درمان سردرد کمک کند.

از بوی قوی اجتناب کنید

بوی قوی مانند بوی عطر و ادکلن و مواد شوینده می تواند باعث ایجاد سردرد در بعضی از افراد شود. این حساسیت نسبت به بوها اسموفوبیا نام دارد و در افراد مبتلا به میگرن مزمن رایج است. اجتناب از دود سیگار، عطر و ادکن به درمان سردرد و میگرن شما کمک خواهد کرد.

[ بازدید : 54 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]